“ Καλά έκαμες, γιε μου, ο πνευματικός άνθρωπος δεν φαίνεται τόσο στα κομποσχοίνια, στις νηστείες και στις μετάνοιες, όσο στη στάση που έχει απέναντι στο χρήμα. Αυτό είναι το πρώτο. Και το δεύτερο, εάν είναι ευσπλαχνικός, ιδιαιτέρως, απέναντι στον ελάχιστο, στον πονεμένο συνάνθρωπό του. Αυτά να προσέξεις, Γεράσιμε”.

“ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ

τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;”

Όσο φρικτό είναι αυτό, τόσο γεμάτο ζωηφόρο ελπίδα το πέρασμα από τον κόσμο ανθρώπων “εις Θεόν πλουτώντων”.

Ο ίδιος ο π. Γεράσιμος απαρνήθηκε τα πλούτη του και επένδυσε κάθε αναπνοή του στην Τράπεζα του Ουρανού. Ήταν αρχοντόπουλο, αλλά προτίμησε την πτωχεία, μη δεχόμενος την κληρονομιά από τον πατέρα του, όπως και την περιουσία που ήθελε να του αφήσει ένας θείος του. Νεαρός τότε ο Γεράσιμος έμεινε με τον θείο του, τον Ξενοφώντα Φωκά, επί τρεις μήνες στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Μεταξά και όταν από ευγνωμοσύνη θέλησε ο θείος αυτό τον ανηψιό να αφήσει κληρονόμο του, ο Γεράσιμος αρνήθηκε. Πολλοί του έλεγαν:

“Μα είσαι χαζός, άφησες την περιουσία σου, το μερίδιό σου; Πάρε τα λεφτά και μοίρασέ τα στους φτωχούς” .

Τότε, όπως λέει ο φίλος του, Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, πήγε στον Γέροντα Παϊσιο και του έθεσε το θέμα. Και τι νομίζετε ότι του είπε ο Όσιος Πατήρ ημών Παϊσιος;

“ Καλά έκαμες, γιε μου, ο πνευματικός άνθρωπος δεν φαίνεται τόσο στα κομποσχοίνια, στις νηστείες και στις μετάνοιες, όσο στη στάση που έχει απέναντι στο χρήμα. Αυτό είναι το πρώτο. Και το δεύτερο, εάν είναι ευσπλαχνικός, ιδιαιτέρως, απέναντι στον ελάχιστο, στον πονεμένο συνάνθρωπό του. Αυτά να προσέξεις, Γεράσιμε”.

Και τα πρόσεξε, και τα διέκρινε ευκρινώς και σε άλλους.

Το σημερινό Ευαγγέλιο μάς τον θυμίζει σε μια αγρυπνία να έρχεται κατασυγκινημένος μετά από την ταφή ενός εκλεκτού Κεφαλλονίτη κληρικού. 

Μας μίλησε γι αυτόν: Ο Αρχιμανδρίτης του Oικουμενικού Θρόνου Παντελεήμων Κουλούρης, διδάκτωρ της Oρθόδοξης Χριστιανικής Θεολογίας ο οποίος από το 1968 υπηρετούσε στην Αγία Σοφία του Λονδίνου είχε εκφράσει την σφοδρή επιθυμία του να γίνει η νεκρώσιμος ακολουθία του στην Αγία Σοφία, που τόσο πολύ αγάπησε και δεν εγκατέλειψε επί 40 χρόνια, μέχρι τον θάνατο του, η δε ταφή του στην ιδιαιτέρα πατρίδα του, τη Λακήθρα Κεφαλληνίας.

Δακρυσμένος ο π. Γεράσιμος μεταξύ άλλων έλεγε:

............

Μνημονεύω εδώ “υπέρ του Γένους ημών” και καίγεται η καρδιά μου. Πόσο αγαπάμε το γένος μας, δηλαδή, ότι είμαστε Έλληνες; Πόσο καμαρώνουμε ότι είμαστε Έλληνες; Ερωτηματικά τεράστια.

Ο π. Παντελεήμων από μωρό παιδί είχε εθνική συνείδηση, ο ευλογημένος. Θυμήθηκαν συμμαθητές του από το Γυμνάσιο Κεραμειών κάποια φορά που μίλησε, 15 χρονών παιδί, γιατί τότε έβαζαν οι καθηγητές τους μαθητές να μιλούν για θέματα που κτίζουν την εθνική και τη θρησκευτική συνείδηση του παιδιού. Τον θυμούνται, λοιπόν, συμμαθητές του να αρχίζει το λόγο του με ένα ποίημα:

“Η καλοσύνη, λέει η γιαγιά, μονάχα η καλοσύνη,

όλα στον κόσμο χάνονται, μόνη απομένει εκείνη”.

Δίκιο που έχει ο ποιητής. Είναι η ελληνική ψυχή αυτή, την οποία ο νεαρός μαθητής ύμνησε και έκανε έμβλημα για τον εαυτό του. Μετά έφυγε και πήγε στη Χάλκη και σπούδασε. Άλλος καημός η Χάλκη. Με αξίωσε ο Θεός και πήγα εκεί. Την έκλεισαν οι γείτονές μας πριν 40 χρόνια. Την έκλεισαν, να μην έχει κληρικούς στην Κωνσταντινούπολη, να μην έχει κληρικούς η Εκκλησία.

Ο π. Παντελεήμων, λοιπόν, σπούδασε στη Χάλκη, έγινε διδάκτωρ της Oρθόδοξης Χριστιανικής Θεολογίας και μετά όργωσε την Ευρώπη, ταξίδεψε σε Ελβετία, Γαλλία, Αυστρία και Γερμανία με διακρίσεις, μετεκπαιδεύσεις και θέσεις προϊσταμένου σε διαφόρους ναούς. Το 1968 έγινε προϊστάμενος σε ένα σπουδαίο ναό που είναι στην Αγγλία, στην Αγία Σοφία. Εκεί κτυπά η καρδιά του ελληνισμού σε αυτή τη χώρα. Είναι ο μητροπολιτικός ναός, εκεί γύρω μένουν Έλληνες, εκεί είναι και το σπίτι του Βαλλιάνου. Κι αυτός Κεφαλλονίτης, “όπου γης και Κεφαλλήν”, ο οποίος Βαλλιάνος μέχρι σήμερα τρέφει κόσμο με τα χρήματά του. Είναι Κεφαλλήν ευεργέτης, αλλά και εθνικός ευεργέτης, η Εθνική Βιβλιοθήκη δική του δωρεά. Στις Κεραμειές έφτιαξε νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο και σχολαρχείο. Ήθελε να φτιάξει και Πανεπιστήμιο, αλλά δεν πρόλαβε. Στην Αγία Σοφία υπηρέτησε 40 χρόνια ο π. Παντελεήμων. Και εκεί είναι πλούσιοι, εφοπλιστές, διανοούμενοι, βασιλιάδες και ήταν ανάμεσα τους ο π. Παντελεήμων, αλλά δεν έπαθε τη βλάβη να πέσει στην έπαρση και λόγω μορφώσεως, μόνο τόσες γλώσσες που ήξερε και λόγω τιμών. Έμεινε παπάς, έμεινε κληρικός, έμεινε ποιμήν, έμεινε άνθρωπος του Θεού και όλη η ζωή του ήταν αφιερωμένη στην στήριξη των συνανθρώπων του. Ξέρω πολλούς που όταν ήταν εκεί φοιτητές, τους είχε βοηθήσει. Και πάρα πολλούς αρρώστους που πήγαν στην Αγγλία για θεραπεία, στήριξε.

 Όλη η ζωή του αυτό ήτανε, να τρέχει από άρρωστο σε άρρωστο, και δεν είναι Αργοστόλι ή Ληξούρι το Λονδίνο, κούραση δεν υπολόγιζε ούτε αυτός, ούτε η μακαριστή μητέρα του, η Άννα. Όλη η ζωή του από πόνο σε πόνο, να τρέχει να συμπαρασταθεί, να δώσει ελπίδα, χαμόγελο, βοήθεια και ψυχική, και οικονομική στον πάσχοντα αδελφό. Και το βράδυ να σέρνει τα βήματά του μπροστά στον Γλυκύτατο Ιησού για να ακούει“Ασθενής ήμην και επισκέψασθέ με”...

Ζωηφόρος ελπίδα για την ανθρωπότητα “οι εις Θεόν πλουτώντες”.

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1460445327336178&id=868968116483905



Ο π. Γεράσιμος Φωκάς όπως τον ζούμε.