Η ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ Π. IGOR ROZIN (Δ) ΤΕΛΟΣ («Μήπως μετάνοιωσες πού έγινες Ιερέας; Μήπως φοβάσαι;», ό π. IGOR. απάντησε• «Δεν καταλαβαίνεις... Δεν κοιτάω πίσω άλλα μπροστά. Σκέπτομαι τί θα κάνω αν ό Θεός δεν μού δώση τη δύναμη Του». Δεν είπε τίποτα άλλο.)

Η ΑΝΑΒΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ Π. IGOR ROZIN (Δ) ΤΕΛΟΣ

Λίγες ήμερες πριν από το μαρτύριό του ένα αίσθημα θεοεγκαταλείψεως κυρίευσε τον π. IGOR. Ενώ ήταν περίοδος του Πάσχα και όλοι έψελναν το «Χριστός ανέστη», ό π. IGOR. δεν αισθανόταν καμία χαρά. Σα να καθόταν μια βαρεία πέτρα πάνω στην ψυχή του. Η πρεσβύτερα του τον ρώτησε, «Μήπως μετάνοιωσες πού έγινες Ιερέας; Μήπως φοβάσαι;», ό π.  IGOR. απάντησε• «Δεν καταλαβαίνεις... Δεν κοιτάω πίσω άλλα μπροστά. Σκέπτομαι τί θα κάνω αν ό Θεός δεν μού δώση τη δύναμη Του». Δεν είπε τίποτα άλλο.

Απ’ αυτό συμπεραίνουμε ότι ό π.  IGOR ήξερε για τον επικείμενο θάνατό του και προετοιμαζόταν.

Ή εβδομάδα πριν το μαρτύριο ήταν ή πιο δύσκολη. Ή πρεσβυτέρα θυμάται πώς ότι κι αν συζητούσαν, πάντα ή συζήτησι κατέληγε στο θέμα του θανάτου. Τέσσερις ημέρες πριν το θάνατό του, είπε στην πρεσβυτέρα- «Μάτιουσκα, ετοιμάσου για δοκιμασίες». Κι άρχισε να τη συμβουλεύει για τά παιδιά τους.

Στις 10 Μαΐου μετά τη θ. λειτουργία ό π.  IGOR ετοιμαζόταν να πάει στο σπίτι, όταν ένας αξύριστος νέος με το τσιγάρο στο στόμα, τον πλησίασε και με πολύ οικειότητα τον ρώτησε πότε θα ξαναπάει στο ναό γιατί είχε κάτι να συζητήσει μαζί του. Ό π. IGOR.  του απάντησε ότι θα ξαναβρίσκεται στο ναό το Σαββατοκύριακο. Ό νέος πέταξε κάτω το τσιγάρο περιφρονητικά και έφυγε. Ή πρεσβυτέρα ήταν παρούσα στη συζήτησι αυτή και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου ν’ αναγνώριση το νέο αργότερα ήταν αυτός πού θα μαχαίρωνε τον π.  IGOR.μετά από δύο ημέρες.

Ό πνευματικός του π. IGOR., ό π. VYACHESLAV , ήρθε και πέρασε λίγες μέρες μαζί του πριν το θάνατό του, στον οποίο ό π.  IGOR. έκανε μια πολύ λεπτομερή εξομολόγηση όλης του της ζωής και του είπε για το αίσθημα απελπισίας πού ένιωθε να βαραίνει την ψυχή του. Ή συνάντηση αυτή χωρίς αμφιβολία τον ενδυνάμωσε και ετοίμασε την ψυχή του για το πέρασμα προς την αιωνιότητα.

Επίσης τις τελευταίες ημέρες ό π.  IGOR έμενε μόνος περπατώντας για ώρες στα αγαπημένα του βουνά.

’Αλλά και οι οικείοι του π. IGOR είχαν πληροφορία του επικειμένου θανάτου του. Στις 13 Μαΐου όταν ό γιός του ό Ηλίας ξύπνησε το πρωί, αμέσως έτρεξε στη μητέρα του και είπε• «Μητέρα έχω ένα δυνατό προαίσθημα Oτι σήμερα κάποιος από την οικογένεια μας θα πεθάνει».

Ήταν ή μνήμη του αγίου Ιγνατίου Μπραντσιανίνωφ και Κυριακή της Σαμαρείτιδος. Λειτούργησε με πολλή αυτοσυγκέντρωση και παρέμενε σιωπηλός. Ή θλίψι και ό πόνος ήταν φανερά στo πρόσωπό του, αλλά είχε εναποθέσει oλη την ελπίδα του στο Θεό και προσευχήθηκε έντονα. Στο τέλος της θ. λειτουργίας πήγε να κοινωνήσει μια άρρωστη γυναίκα.

Όλοι οι ενορίτες είχαν φύγει εκτός από μία κυρία. Τότε μπήκαν στο ναό τρείς νέοι και ζήτησαν τον π.  IGOR Ή γυναίκα απάντησε oτι είχε φύγει αλλά θα γυρνούσε σύντομα και αν θέλουν μπορούν να τον περιμένουν. Συμφώνησαν και περίμεναν έξω στο δρόμο.

Ό π.  IGOR γύρισε και πληροφορήθηκε για τούς επισκέπτες πού τον περίμεναν. Είπε στη γυναίκα να τούς πει να περάσουν μέσα κ’ εκείνος μπήκε στο Ιερό να αφήσει τά Τίμια Δώρα. Δεν είχε ξεντυθεί ακόμα και βγήκε να μιλήσει στους νέους. Μόνο ό ένας τον πλησίασε, Ό ibrahim khapaev, και ό π. IGOR   τον κάλεσε μέσα στο ιερό. Λίγα λεπτά πέρασαν όταν ή γυναίκα άκουσε βογγητό και έτρεξε στο ιερό. Ό φονιάς ήδη είχε τελειώσει τον σκοπό του και έτρεχε προς τά έξω πατώντας τον πεσμένο π. IGOR.

Μόλις είδε τη γυναίκα, ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει το μαχαίρι του και σ’ αυτήν, αλλά εκείνη αμέσως θυμήθηκε τά παιδιά της και του είπε• «Θέ’ς να με σκοτώσεις; ’Έχω όμως παιδιά!». Δεν νομίζουμε ότι ό νέος τη λυπήθηκε. Υπάρχει όμως ένας πνευματικός νόμος στους τοπικούς κατοίκους του Καυκάσου οι όποιοι πιστεύουν ότι οι απόγονοι τών θυμάτων έχουν το δικαίωμα να εκδικηθούν το φονιά. Γι` αυτό μάλλον φοβήθηκε να τη σκοτώσει. Εξ άλλου ό φονιάς πίστευε ότι αυτό πού έκανε στον π.  IGORήταν μια ηρωική πράξη, σύμφωνα με τούς νόμους του Κορανίου, ενώ το να φονεύσει τη γυναίκα δεν ήταν-ούμφωνο με τούς νόμους αυτούς

Ή γυναίκα έτρεξε στον π. IGOR. πού ακόμα ζούσε και άκουσε τά τελευταία λόγια του• «Κύριε “εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου”» (Λουκ. 23,46).

Την ίδια στιγμή μια κοπέλα του κατηχητικού σχολείου είχε φτάσει λίγο πιο νωρίς για το μάθημα. Είδε το φρικτό θέαμα και έτρεξε στους δρόμους φωνάζοντας «Σκότωσαν τον μπάτιουσκα! σκότωσαν τον μπάτιουσκα!...».

Άκουσε τις φωνές ό γιός του π. IGOR ό Ηλίας, ό οποίος έ-τρεξε στο ναό. Ό π. IGOR ακόμα ζούσε, προσπάθησε κάτι να πει, αλλά δεν μπορούσε πλέον. Ό φονιάς ήξερε πολύ καλά τη δουλειά του. Οι τρεις μαχαιριές δόθηκαν στα πιο κρίσιμα σημεία• στο συκώτι, στην καρδιά και στην κεντρική αρτηρία.

Έτσι πέθανε στην εκκλησία στα χέρια του γιου του, αφού είχε κοινωνήσει και πριν ακόμα ξεντυθεί τά άμφιά του.

Ή πρεσβυτέρα ήταν στο βουνό όταν την πληροφόρησαν να κατέβει αμέσως. Στην αρχή νόμιζε ότι κάτι είχε πάθει ό Ηλίας. Μετά όμως μια φωνή μέσα της ,της έλεγε• «Ό π.  IGOR ό π. IGOR». Όταν κατέβηκε, τούς βρήκε όλους θλιμμένους και σιωπηλούς. «Μόλις μου είπαν να βρω ένα μαύρο μαντήλι, κατάλαβα τά πάντα».

Ή πρεσβυτέρα δέχθηκε το θάνατο με πολλή γενναιότητα, με υποταγή, σαν κάτι από το χέρι του θεού. «Δόξα τω θεώ πού μάς χάρισε ένα μάρτυρα στην οικογένεια μας!».

Οι άνθρωποι άρχισαν να συρρέουν. Στην κηδεία υπήρχε δυνατή βροχή και δυνατός αέρας, σαν να αντιδρούσε ή φύση με το άδικο έγκλημα πού είχε γίνει. ’Αλλά μόλις κατέβα σαν το σκήνωμα στον τάφο, όλα ηρέμησαν. Βγήκε ό ήλιοι και τόσο ή φύση όσο και οι ψυχές τών παρευρισκομένων ησύχασαν και γέμισαν από χαρά. Ό π. IGOR. στο φέρετρο ή όταν ιδιαίτερα φωτεινός και ειρηνικός.

Όταν αργότερα ρώτησαν την πρεσβυτέρα αν ό π. IGOR την είχε βοηθήσει, είπε• «Χωρίς αμφιβολία, ναι. Ό φονιά μάς έφερε θλίψι και χαρά. Είναι δύσκολο να χάσης τον σύζυγο σου όταν έχεις τέσσερα παιδιά, και ιδιαίτερα σ’ ένα μ χριστιανικό κράτος. Αλλά είναι χαρά να έχεις έναν τέτοιο πρεσβευτή μπροστά στο θρόνο του Θεού».

Οι μαρτυρίες για εμφανίσεις του π. IGOR συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Μετά την κηδεία τά παιδιά τών μουσουλμάνων έτρεχαν γύρω από το ναό και με χαρά φώναζαν «Αυτό ήταν! Τώρα δεν έχετε μπάτιουσκα! Τώρα δεν θα τελείτε τις ακολουθίες!: Αλλά τδ σατανικό σχέδιο δεν πέτυχε, γιατί από την αρχή ή ορθόδοξη Εκκλησία είναι θεμελιωμένη στο αίμα τών μαρτύρων 

 Είκοσι ημέρες μετά το φόνο, ό νεαρός Ανδρέας VASILLIEV ό βοηθός του π. IGOR έκάρη μοναχός με το όνομα IGOR.  Και αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας. Συνεχίζει να λειτουργή στο Τyrnyauz μέχρι σήμερα και εργάζεται  για την διάδοση της πίστεως σέ όλους τούς κατοίκους.

Τά παιδιά του π. Ι§ΟΓ  έχουν εξακολουθήσει τά βήμα του• ό Ηλίας πηγαίνει στο ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ -θεολογικό σεμινάριο και ανυπομονεί να επιστρέψει για να έργασθή στην ενορία του πατέρα του• ή Ευγενία αγιογραφεί" ή Σάσσα διευθύνει τη χορωδία του ναού' και ό Μάξιμος εργάζεται σέ μια υπηρεσία διασώσεως από τούς κινδύνους τών χιονοστιβάδων στα βουνά' Οι γονείς του π. IGOR έκαναν χριστιανικό γάμο. Ή μητέρα του ψάλλει στη χορωδία και διδάσκει στα κατηχητικά, κατά την επιθυμία του υιού της.

Την ’ίδια ημέρα του φόνου ό IBRAHIM παραδόθηκε στην αστυνομία. Στην δίκη αθωώθηκε με το ελαφρυντικό της δήθεν ψυχολογικής ασθενείας.

Ό πνευματικός του π.  IGOR  στην κηδεία είπε• «Ή ζωή του π. IGOR.

 είναι μία νίκη του καλού έναντι του κακού. Μία νίκη όχι μέσω της βίας αλλά μέσω της διαδόσεως του Ευαγγελίου και της ομολογίας της Πίστεως μέχρι θανάτου. Ένας αληθινός ποιμήν έφυγε από ανάμεσα μας. Έχει πάει στον Κύριο...».

π. IGOR πρέσβευε υπέρ ημών.

(τέλος)

[από το περιοδικό ΟRTHODOX  WORD τ. μτφρ. 1. μονής 'Αγ. Αυγουστίνου Φλωρ