14 ΙΟΥΝΙΟΥ 1966 ΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΕΡΟΝΥΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

14 Ιουνίου 1966

-           Καλώς την. Τί κάνεις;

Μόλις ήρθα και πριν πάω στον Γέροντα, άφησα μέσα στην κουζίνα κάτι που είχα φέρει, λίγες φράουλες κλπ. Ήταν ή Γερόντισσα εκεί. Μετά πήγα στο κελί του Γέροντος, μόνη μου. Κάνεις δεν του είπε, αν είχα φέρει τίποτα. Γνωρίζω ότι τις αγαπούσε λίγο τις φράουλες.

-           Μήπως έφερες τίποτα;

-           Ναι, λίγες φράουλες. Γέροντα.

-           Γιατί;

-           Ήταν πολύ καλές, μου άρεσαν και τις πήρα για σάς.

-           Απ' ότι έφαγες, τί αισθάνεσαι τώρα;

-           Τίποτα, Γέροντα.

-           Ότι ζηλεύουμε θα το παίρνουμε: Άλλη φορά να μη φέρεις. Να φέρνεις μόνον την τάδε (είπε το όνομα μου) όταν έρχεσαι και αύτη μαλακωμένη, καλύτερη.

Όπως όταν διαβάζεις, για να καταλάβεις αυτά πού είναι γραμμένα, δεν έχεις τίποτα άλλο στο νου σου, άλλα τα διώχνεις όλα, έτσι και όταν προσεύχεσαι χωρίς να τα διώχνεις όλα τελείως απ' τον νου σου και χωρίς να βλέπεις μόνον την Αγάπη του Χριστού μας, τίποτα δεν έκανες.

' Κόρη, να ευχάριστης τον Θεό διά τις τόσες ευεργεσίες. Υγεία έχεις, γνώσιν καλή έχεις, μόρφωση έχεις, το καθημερινό σου, τούς γονείς σου κλπ. Αι όλα τα αγαθά πού έχομεν να ευχαριστούμε τον Θεό, διότι είναι πάρα πολλοί άλλοι πού πολλά υστερούνται.

Πόση δυστυχία δεν υπάρχει! Ό «Ευαγγελισμός», το Νοσοκομείο, και μόνον ό «Ευαγγελισμός», πόσες εκατοντάδες ασθενείς έχει; Εις όλα τα Νοσοκομεία, ανά πάσα στιγμήν, χιλιάδες ασθενείς είναι. Πόσοι υποφέρουν εις τα σπίτια των από ασθένειες, από κακούς ανθρώπους, πόσα παιδιά υποφέρουν, πληγώνονται καθημερινώς από τους γονείς των πού δεν έχουν καθόλου λογική. Πόσοι πεθαίνουν ξαφνικά κάθε στιγμήν κλπ.

Κάθε βράδυ, να ευχάριστης τον Θεό, με πολλή ευγνωμοσύνη, πού σε διατήρησε όλη την ημέρα καλά, και με ταπείνωση να Τον παρακαλείς διά τα πάντα. Ή αγάπη του Θεού, ή πνοή Του, είναι παντού απλωμένη γύρω μας. Μας χαϊδεύει, μας παρηγορεί, μας ενισχύει, μας προστατεύει, μας φροντίζει. Δεν μάς εγκαταλείπει. Πολύ να Τον άγαπώμεν.

Από τη δουλειά σου θα πάρεις αργότερα σύνταξη;

-           Μα τόσα χρόνια, Γέροντα, θα εργάζομαι;

-           Σήμερα πρέπει να είσαι στη δουλειά. Να εργάζεσαι. Αύριο, δεν γνωρίζουμε. Ό Θεός θα οικονομήσει το καλύτερον, το συμφερότερο. Επίσης, δύναται και να μεταβάλει. Δεν γνωρίζομε. 

Εσύ πάντως, ούτε να ανήσυχης, ούτε να το σκέπτεσαι. Να σκέπτεσαι μόνον την κάθε μέρα πού έχεις μπροστά σου πώς πρέπει να την πέρασης και να αγαπάς τον Θεό.

-           Γέροντα, έχετε δίκιο. Έχω δει τόσες ευεργεσίες από τον Θεό, πού πιστεύω ότι, και μέχρι τέλους, δεν θα με αφήσει, μου έχει προσφέρει πάρα πολλά, ενώ το γνωρίζετε, δεν τ' αξίζω.

-           Και ακόμη πιο πολλά θα σου δώσει, πιο πολλές ευεργεσίες, αρκεί εσύ να πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Ό Θεός δεν δείχνει μόνον πολλή Αγάπη αλλά και μεγάλη στοργή. Λέγει ό Ισαάκ ό Σύρος: «Γενού κήρυξ της άγαθότητος του Θεού. Διότι, ενώ υπάρχεις ανάξιος, σε κυβερνά και διότι, ενώ χρεωστείς εις Αυτόν άπειρον χρέος, δεν σ' εκδικείται, αλλά διά τα ολίγα καλά έργα, τα όποια πράττεις, σοι ανταποδίδει μεγάλους μισθούς κλπ.» (Ξ' Λόγος). Μεγάλη στοργή, κόρη, καταλαβαίνεις τί εννοεί στοργή; Με λίγη καλή προαίρεσιν, πού δεικνύομεν, μάς συντρέχει, μας βοηθά. Με λίγη μετάνοια, συντριβή κλπ., μάς συγχωρεί πολλά και μεγάλα αμαρτήματα. Ποταμός το έλεος Του!

Να λες εις τον Χριστό μας: «Σ' αγαπώ. Κύριε. Σ' αγαπώ, διότι είσαι Αγάπη!» Μη τον αγαπάς, ούτε διά τα μέλλοντα αγαθά, ούτε δι` όσα σε έδωκε μέχρι τώρα, αλλά να Τον αγαπάς και μόνον διότι χρεωστείς να Τον αγαπάς μόνον διότι είναι Αγάπη! Και να γνωρίζεις, οι προχωρημένοι εις τα πνευματικά, αυτοί όπου κατάλαβαν τι είναι ό Θεός, όταν πίπτουν, δεν σκέπτονται την τιμωρία και δεν φοβούνται, άλλα πονά ή ψυχή των, κλαίγουν συχνά ημέρες, μήνες, διότι να λυπήσουν τον Θεό. Δεν τους ενδιαφέρει αν θα τους τιμωρήσει, αλλά διότι να Τον λυπήσουν! Ένα μικρό δείγμα ότι αγαπάει κάνεις τον Θεό, είναι και τα δάκρυα-, ιδίως εις την προσευχή. Όχι, κόρη, δάκρυα λύπης, όχι δάκρυα απελπισίας, όχι δάκρυα διά δυσκολίες πού συναντάς και διά τούτες 

Τον παρακαλείς, αλλά δάκρυα από αγάπη Θεού. «Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος», λέγει εις το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (ζ 38).Όπως ενθυμείσαι, έλεγε ό μακαρίτης Γέροντας μου: «Τα μάτια μου μικρά, τα δάκρυα πολλά, δεν χωρούν!» Ναι, ποταμοί τα δάκρυα του, κόρη!

"Αχ! "Αχ! Μόνον οι πνευματικές χαρές μένουν και δεν φεύγουν. Να το ενθυμάσαι τούτο. Ή χαρά τού κόσμου, όποια και να 'ναι, ή χαρά ή κοσμική, δέκα λεπτά χαρά έρχεται και μετά ξεχνιέται, φεύγει. Συχνά, αμέσως μετά έρχεται ή θλίψις. Ενώ ή χαρά ή πνευματική σε κάνει και πετάς! Να προσπαθείς, να ζητάς, μόνον αυτήν την χαρά. Όλα τα άλλα λύπη φέρνουν.

-           Γέροντα, κουραστήκατε. Να πάω να μείνω λίγο έξω;

-           Ναι, πήγαινε, κόρη, και πες στην καλογραία να φτιάξη και καφέ, ή αν πείνασες, πριν από τον καφέ, κάτι να φάγεις. Υπακοή να κάνης.

Μετά από λίγη ώρα, περίπου 20', με φώναξε. Με το γνώριμο, το μετά την ανάπαυση ύφος, πού δεν είχε τον αυθορμητισμό και το χαμόγελο τ ου « καλώς ήλθες» κλπ., αλλά πού θύμιζε Προφήτη πού φέρνει κάποιο σοβαρό, θεϊκό μήνυμα, μου λέγει:

-           Πρόσεχε, κόρη, να μη υποδούλωση ό νους σου. Εκεί πού θα υποδουλωθεί ό νους σου, εκεί θα είναι δεσμευμένος ό λογισμός σου, όπου και να πάς, ότι και να κάνης. Δηλ. χάνεις την Ελευθερία σου, δεν ορίζεις εύκολα τον νουν σου και θα κουραστείς, όταν θελήσεις να τον ελευθερώσεις. Να προσπαθήσεις να τα ξεπεράσεις όλα.

Να μελετάς καλά τον βίο και να λες: Εκείνος πέθανε, ό άλλος αρρώστησε, άλλοι έχουν μεγάλα, ανίατα βάσανα, λύπες κλπ., και να προσεχής να βαδίζεις με γνώσιν. Δεν είμαστε τίποτα, κόρη. Φεύγουμε όλοι. Σήμερα εγώ είμαι εδώ, αύριο δεν γνωρίζομαι. «Ως άνθος χόρτου» ό άνθρωπος! Όλα αυτά συχνά να τα σκέπτεσαι.

Τον Ισαάκ μη αφήσεις. Κάθε ήμερα ένα φύλλο Ισαάκ. Όχι περισσότερο. Ό Ισαάκ είναι ό καθρέπτης. Εκεί μέσα να βλέπεις τον εαυτόν σου. Ό καθρέπτης είναι δια να βλέπωμεν, αν έχωμεν κανένα ελάττωμα, μουτζούρα εις την όψιν, να το βγάλωμεν, να καθαρίσωμεν. Αν έχεις μίαν μουτζούρα εις το πρόσωπον η εις τους οφθαλμούς, εις τον καθρέπτη θα την δεις και θα την καθαρίσεις. Εις τον Ισαάκ θα βλέπεις τους λογισμούς σου. Τί μελετούν; Τα πόδια σου πού βαδίζουν, φως τα μάτια σου αν βλέπουν. Και εκεί θα βρεις πολλούς και σωστούς τρόπους, απλανείς, διά να βοηθηθείς.

Να ευχάριστης τον Θεό και διά την λίγη γνώσιν πού σε έδωσε και να Τον παρακαλείς να σου δώσει και ακόμη περισσότερα.

Ήλθαν σήμερα εδώ δύο παπάδες. Μεγάλο πόλεμο είχε ό ένας. Μου είπε κάτι πράγματα, κάτι λόγια, πού δεν τα περίμενα από στόμα ιερέως και πάρα πολύ λυπήθηκα. Ακόμη πόνο έχω εις την καρδία μου. Ελπίζω ό Θεός να τον λυπηθεί. Αυτό σε το είπα, διά να Ίδης τί μπορεί να συμβεί εις τον άνθρωπο! Αλλά διά να σου πω και ότι ό πόλεμος δεν έρχεται μόνος του, δηλαδή αν δεν δώσουμε εμείς αιτία. Φταίνε τα εξαρτήματα, τα πάθη πού τα αφήνουμε και δεν τα πολεμάμε. 

Αφού δεν αποφεύγουμε τις αιτίες, δεν μπορεί-θα 'ρθη ό πόλεμος. Αν εσύ δώσεις αιτία εις το γραφείο σου, θα σου μιλήσουν άσχημα η θα σε λυπήσουν. Δεν το κάνουν επειδή προσέχεις και δεν δίνεις αιτία.

Ευχαρίστησε τον Θεό, διότι τα κατάφερες και ησυχάζεις τελείως μόνη εις το δωμάτιό σου. Και άλλα θα σε δώσει.

Από την ησυχία και την καινούργια σου κατοικία, βρήκες αυτό πού περίμενες; Πάντως πρόσεχε: Την μισή ημέρα είσαι στο γραφείο, την άλλη προσπάθησε όσο γίνεται, να μένεις μόνη, να μελετάς, να εργάζεσαι κλπ. Και 10' μόνον λεπτά της ώρας ησυχίας, καθαρίζει και ηρεμεί ολίγον ό νους. Όπου κόσμος, όπου αναρχία, όπου συγκεντρώσεις, εκεί δεν είναι καλά, δεν ωφελείται ό νους. Εμποδίζεται μετά ή κατάνυξης. Όλα αυτά να τα αποφεύγεις. Στο γραφείο, όταν σε ερωτούν απάντησε. Όταν έχεις κάτι για την δουλειά, μίλησε. Αλλιώς σιώπησε. Περιορίσου εις την εργασία σου. Αν σου πουν διά κάτι άσχετο με την δουλειά: τί λες εσύ, τί γνώμη έχεις; Να πεις με ταπείνωση: «Εγώ ακόμη πρέπει να ακούω και να μανθάνω. Τί γνωρίζω να πω. Εσείς περισσότερο από μένα γνωρίζετε». Να είσαι ταπεινή. Περίπου έτσι να απάντησης.

Στο δρόμο μη ομιλείς. «Καλημέρα, τί κάνεις;» αν σου πουν, πες

 «καλημέρα, καλά ευχαριστώ». Μη πεις, εσείς τί κάνετε κλπ. Πώς να σου πω, να είσαι μυστικός άνθρωπος.

Όταν χρειαστεί, διά κάτι να μιλήσεις, μελέτησε πρώτα το πνεύμα του άλλου, αν δηλ. θα σε δεχθεί και έπειτα μίλησε.

Στην (τάδε) πού έχεις καιρό να την δεις, πες της: «Σε παρακαλώ πολύ, μη με παρεξηγείς πού δεν σε βλέπω συχνά. Δυστυχώς ορθώθηκε τώρα ένα μεγάλο τείχος ανάμεσα μας. Εσύ έχεις την εργασία σου και εγώ την εργασία μου. Και εγώ και εσύ. σπίτι, μαθήματα κλπ., αν και πολύ το θέλουμε, δεν μπορούμε συχνά να βλεπώμεθα. Πάντως ή ίδια αίσθησης, ή ίδια αγάπη υπάρχει. 

Οπότε θέλεις, έλα εσύ, πού έχεις κάπως ολιγότερα από έμενα»... "Έτσι αν της μιλήσεις, κόρη, ούτε θα σε παρεξήγηση, ούτε θα λυπηθεί.

Ή μητέρα σου τί κάνει; Αν δεν ήταν ό δεσμός του γάμου, πού τον σέβεται, θα είχε χωρίσει με τον πατέρα σου, αλλά υπομένει και έτσι πρέπει. Όταν νευριάζει, κοκκινίζει; Μη τη λύπης. (Πράγματι δε, πολύ κοκκινίζει. Φυσικά ό Γέροντας, δεν την είχε δει ποτέ νευριασμένη!!!). Στους άλλους του σπιτιού σου μη ομιλείς, μόνον σε κείνη να λέγεις ότι θέλεις. (Ό Γέροντας, χωρίς να δη, γνώριζε απολύτως τούς χαρακτήρας και των δύο αδελφών μου).

Είχα πει στον Γέροντα για το μωρό παιδί κάποιας, πού γεννήθηκε άρρωστο και συνεχώς τρέμει. Το έχουν δώσει σε ίδρυμα, αλλά είναι διαρκής ή θλίψις για τούς γονείς του. Το είπα λοιπόν στον Γέροντα και τον παρακάλεσα: Γέροντα, κάμετε προσευχή να το πάρει ό Θεός, γιατί κατά τούς γιατρούς δεν θεραπεύεται και οι γονείς του πολύ υποφέρουν. Μού άπαντα:

- Άκουσε, μη λέγεις έτσι, δηλ. να το πάρει ό Θεός. Να λέγεις «ότι θέλεις, ότι κρίνεις. Θεέ μου». 

Ποιος ξεύρει τί αμαρτίες έκαναν ό ένας ή ό άλλος από τούς γονείς. Και ποιος ξεύρει, αν αυτό το επέτρεψαν ό Θεός, διά να ωφεληθούν οι γονείς εις την ψυχή. Δεν γνωρίζει κάνεις τις βουλές του Θεού. Θα παρακαλούμε, αλλά δεν θα υποδεικνύουμε. Θα λέγωμεν: «Πλην, γενηθήτω το θέλημα Σου».

Ό (τάδε) είναι καλός, αλλά στάσιμος. Ό δε (δείνα) σήμερα αναπνέει και δεν ξεύρει πώς θα ναι την άλλην μέρα. Τόσον επικίνδυνη είναι ή κατάστασης του με την καρδιά του. Πότε-πότε το σκέπτεται, αλλά συχνά το ξεχνά.

Τούς δύο αυτούς κυρίους μία φορά μόνον είχε δει. Αλλά ό Γέροντας δεν έπεφτε έξω σχετικά μ` αυτούς. Εν συνεχεία με ρώτησε διάφορα θέματα προσωπικά, οικογενειακά η και τοπικά, δηλ. της περιοχής μου. Και αμέσως κατόπιν:

-           Τα λόγια σου να προσεχής. Να είναι «αλάτι ήρτυμένα». Το φαγητό χωρίς αλάτι είναι νόστιμο;

Άσχημα βλέπω τα πράγματα. Φοβάμαι. Οργή Θεού σίγουρα θα έλθει. Εις τα πολιτικά μη αναμειγνύεσαι. Αδιάφορη και ουδέτερη να είσαι. Τον Ισαάκ τον Σύρον, Γέροντα μου τον έχω. Να τον έχεις και σύ. Το βράδυ, να μη πέφτεις, αν δεν σου έλθουν εις την προσευχή δάκρυα.  Αν δεν έλθουν αμέσως, να περιμένεις και να επιμένεις εις την προσευχή. Δέκα λεπτά, μισή ώρα και θα 'ρθουν. Αν δεν έχεις δάκρυα, πώς και πόσην δύναμιν θα πάρεις; Με τα δάκρυα, ανακαινίζεται ό νους και όλα τα μέλη. Ή (τάδε) τί κάνει; Αλλά, όχι. Εκείνη στο σπίτι της και εσύ στο σπίτι σου.

Όταν κοινωνείς πώς αισθάνεσαι; Κανονικά πρέπει να έχεις πριν λίγο φόβο, πολλή ευλάβεια, και συντριβή. Μετά, πρέπει να αισθάνεσαι ηρεμία, χαρά και την αίσθηση να μη θέλεις όλη την μέρα να μιλήσεις εις άνθρωπο! Όμως, είναι νωρίς τώρα γι' αυτά. Αργότερα. Τόσα χρόνια δεν είχες την πνευματική γνώσιν, και τώρα σε τα είπα όλα μαζί. Αλλά, μερικά, αργότερα. Τώρα μη θέλεις να τα καταλάβεις ή να τα ζήσης. Είναι νωρίς.

Εκείνη την ώρα ήρθε κάποια νεαρά κυρία γνωστή μου. Είπε ό Γέροντας να έλθει μέσα.

-           Τέτοια ώρα πού ήλθες, πότε θα φύγεις; Σχεδόν κοντεύει να νυχτώσει. Μη φύγεις με το τελευταίο, να φύγεις με αυτήν εδώ μαζί. Ό άνδρας σου με ενδιαφέρει. Τί κάνει; Πότε θα με τον φέρεις; Με τρόπο και με το καλό να του μιλήσεις και πιστεύω θα δεχθεί να έλθει. Προσπάθησες και δεν ήλθε ό άνδρας ή ή γυναίκα, όποιος γνωρίζει από τα πνευματικά, οφείλει και τον άλλον να τραβήξει.

Να είσαι ταπεινή και υπομονετική και μη του αντιμιλάς. Με αγάπη να του ομιλείς. Εκείνος έχει πιο πολλά εις το κεφάλι του. Εσύ στο σπίτι είσαι. Περισσότερη ηρεμία έχεις. Να το λαμβάνεις ύπ' όψιν σου αυτό.

Εσύ εις άλλα θέματα να μη απαιτείς από τον άνδρα σου. Πρέπει να γνωρίζεις ότι ό γάμος είναι διά να φέρουν οι άνθρωποι εικόνας Θεού εις τον κόσμο, όχι δι' άλλα. Ούτε διά να σκοτώνονται ή να καταστρέφονται ψυχές. Πρέπει αυτά να λαμβάνουν ύπ' όψει των όσοι πανδρεύονται και να εξετάζουν αν και ό άλλος θα καταλάβει και θα συγκατάνευση εις τούτο. Αλλά επειδή λίγοι σκέπτονται με λογική και όπως θέλει ό Θεός πριν υπανδρευτούν. διά τούτο πολλοί γάμοι διαλύονται ή πολλά άσχημα συμβαίνουν.

 Από εσένα ότι εξαρτάται θα κάνης διά να μη προκαλείς τον άνδρα σου. Να έχεις σύνεση και φόβο Θεού.

Προσοχή εις την ανατροφή των τέκνων σου. Θα δώσεις λόγο δι αυτά και εις τον Θεό και εις αυτά, όταν μεγαλώσουν και δεν γίνουν καλοί άνθρωποι. Προσπάθησε να έλθεις με τον άνδρα σου. Άς ύπάγωμεν πες του, εις τον 'Άγιο Νεκτάριο να προσκυνήσω μεν, και μετά εις ένα Γέροντα παπά από την Ανατολή πού μου λέγει, πώς επιθυμία έχει να σε γνωρίσει. Έτσι πες του, κόρη, και θα δεχθεί.

Να πηγαίνετε. Καλό ταξίδι».

Καθώς ασπαζόμουν το χέρι του, μου λέγει:

-           Μη λυπάσαι, μη αγωνιάς για τίποτα. Μόνον διά την Αγάπη του Χριστού μας φρόντιζε, 

να μη λείψει από την καρδιά σου. Πάρε αυτές τις 100 δραχμές. Άν το πής πουθενά, θα χάσης την ευλογία. Στο καλό. Ή Παναγία μαζί σου!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΝΟΥΣΗ. 
Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ