Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ. ΠΟΙΗΜΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ


Ήχος πλ. α'. Τω Σωτήρι Θεώ.

Φωτοδόχε λαμπάς, την ταπεινην μου ψυχήν, έσκοτισμένην πλημμελήμασιν , ως αγαθή τω φωτί σου καταλάμπρυνον ώδήν χαριστήριον όπως βοήσω σοι.

Χαίρε θρόνε Θεού, δεδοξασμένη -αγνή•   χαίρε   παλάτιον ευρύχωρον, χαίρε σκέπη των πίστει έκζητούντων σε, το άνθος της πίστεως• χαίρε πανθαύμαστε.

Χαίρε στάμνε χρυσή, το θείον Μάννα, φρικτώς, εν ση κοιλία ή χωρήσασα, τον φωτοδότην Παρθένε και λυτρωτήν Ίησούν, τον πάντα έδράσαντα θείω βουλήματι.

Χαίρε Μήτηρ Θεού- χαίρε Παρθένε αγνή• χαίρε το άνθος το της πίστεως• 

χαίρε ανύμφευτε Κόρη και απειρόγαμε, ή φως ανατείλασα πάσι τοις πέρασι.

Ωδή γ'. Δυνάμει του Σταυρού σου.

Χαίρε βασιλευόντων στερρόν και θείον όντως τροπαιούχημα• χαίρε ακήρατε Δέσποινα, Παναγία Μητροπάρθενε.

Χαίρε στρατευομένων στερρόν, και θείον θάρσος και κραταίωμα- χαίρε το κλέος των πόθω, και πίστει άδιστάκτω ύμνούντων σε.

Η πάντιμος Αγγέλων χαρά, ευλογημένη χαίρε Πάναγνε-χαίρε της πίστεως εγερσις• και της πλάνης ή καθαίρεσις.

Η πάμφωτος Υψίστου σκηνή, Παρθένε χαίρε υπερένδοξε-χαίρε άνάκτων το καύχημα- και Μαρτύρων το ένίσχυμα.

Ωδή δ'. Είσακήκοα την άκοήν.

Χαίρε πάγχρυσον παλάτιον, του βασιλέως και Θεού- χαίρε Πάναγνε σφραγις των Προφητών χαίρε τίμιον, πάντων Ιερέων αγλάισμα.

Χαίρε σκεύος καθαρώτατον, του των απάντων Ποιητού-χαίρε τείχος ασφαλές των ευσεβών χαίρε άσειστον, πάντων των βροτών περιτείχισμα.

Χαίρε κλίμαξ ή άνάγουσα, τους από γης προς ουρανό, χαίρε πάντων θλιβομένων ή χαρά- χαίρε κράτιστον, των άμαρτανόντων προσφύγιον.

Χαίρε βάτε άκατάφλεκτε, ήνπερ τεθέαται Μωυσής• χαίρε ράβδος ή βλαστήσασα ημίν, άνθος τίμιον. Κόρη τον την γήν ώραίσαντα.

Ωδή ε'. Όρθρίζοντες βοώμέν σοι.

Χαίρε χαράς δοχείον Πανάχραντε, άνωλέθρου, χαίρε ή φωτίσασα, τω τοκετώ σου τα σύμπαντα.

Το όρος το κατάσκιον Πάναγνε, χαίρε μόνη, όπερ εν Πνεύματι, Προφήτης πάλαι τεθέαται.

Αγγέλων άγαλλίαμα πάντιμον, χαίρε μόνη Παναγία Δέσποινα, και των βροτών έγκαλλώπισμα.

Οσίων στολισμός ωραιότατος-και Μαρτύρων κράτος και έδραίωμα- χαίρε πανθαύμαστε Δέσποινα.

Ωδή ς'. Έκύκλωσέ με άβυσσος.

Χαίρε Αδάμ ή έγερσις• και Εύας του θρήνου άναίρεσις, Μαρία Πανάμωμε, παγκόσμιον καύχημα- το κύδος χαίρε, των αληθώς τιμώντων σε.

Χαίρε πιστών το στήριγμα, και θείων Αποστόλων το κήρυγμα, Μαρία Πανύμνητε, άγνείας κειμήλιον ή πάντων χαίρε καταφυγή των δούλων σου.

Χαίρε παρθένων καύχημα, Παρθένε φαιδρόν και παν-θαύμαστον μητέρων αγλάισμα, ώραίον και πάντιμον πιπτόντων χαίρε ετοιμότατη έγερσις.

Χαίρε ή θεία είσοδος, των πίστει ειδότων πανάσπιλε, Θεού σε λοχεύτριαν, πενήτων προμήθεια και δυστυχούντων ελπίς ή ακαταίσχυντος.

Κάθισμα. Ήχος πλ. α'.
Τον συνάναρχον Λόγον.

Χαίρε πάγχρυσε στάμνε ένδον κατέχουσα, το ούράνιον Μάννα αγία τράπεζα- 

χαίρε ή φέρουσα ζωής άρτον Πανάμωμε-

χαίρε λυχνία φωτεινή- χαίρε παλάτιον σεπτόν χαίρε ό πύρινος θρόνος, Χριστού του παμβασιλέως- χαίρε ή σκέπη των ψυχών ημών.

Ωδή ζ'. Ό εν καμίνω πυρός.

Χαίρε νεφέλη φωτός• χαίρε τοις μέλπουσι προστάτις-ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων ημών.

Χαίρε χρυσή κιβωτέ- χαίρε το κράτος των βοώντων ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων ημών.

Χαίρε χαρά των πιστώς, άναβοώντων Θεοτόκε, ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων ημών.

Χαίρε βροτών ή ελπίς, και σωτηρία των βοώντων ευλογητός ό Θεός ό των Πατέρων 
ημών.

Ωδή η'. Τον εκ Πατρός προ αιώνων.

Ιερωτάταις φωναίς σε, οι πιστοί καταγεραίρομεν, συν τω Άγγέλω, Παρθένε ευχαρίστως άνακράζοντες• χαίρε θεία σκέπη, των σε ύμνολογούντων εις πάντας τους αιώνας.

Ως υπέρ νουν σου το θαύμα, της λοχείας Θεονύμφευτε-Θεόν γαρ τίκτεις άσπόρως, τον κατέχοντα τα πάντα χειρί- δια τούτο πάντες βοώμέν σοι το χαίρε, εις πάντας τους αιώνας.

Από πασών συμφορών με, έξελού και περιστάσεων και από πάσης ανάγκης, και εχθρών των πολεμούντων με- ίνα σε δοξάζω την κεχαριτωμένην εις πάντας τους αιώνας.

Νέον ως βρέφος τεκούσα, έπ' εσχάτων τον προ πάντων Θεόν, καταγηράσαντα ήδη, τοις πολλοίς με άτοπήμασι, νεοποίησόν με, τον σον ύπερυψοϋντα, τόκον εις πάντας τους αιώνας.

Αινούμε. Ό Ειρμός.

«Τον εκ Πατρός προ αιώνων,  γεννηθέντα Υιόν και Θεόν, και έπ' εσχάτων των χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός ύπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

'Ωδή θ'. Σε την υπέρ νουν.

Ναός καθαρός, και θρόνος έμψυχος Θεού, συ υπάρχεις πανάσπιλε- διό ευχαρίστως σοι, χαριστήριον αίνον άναπέμπομεν.

Ηύγασας ημίν, αγνή το ανέσπερο φώς, τοις εν σκότει, καθεύδουσι, της πλάνης ανύμφευτε- χαίρε όθεν σοι πάντες άναμέλπομεν.

Συ μου κοπετούς και πόνους και δάκρυα, έναπόσβεσον Δέσποινα- χαράς δε μου πλήρωσον την αθλία καρδία Θεονύμφευτε.

Θρήνον και οργή, λιμόν τε και θάνατον, και φθοράν έξαπόστειλον, Μαρία Παντάνασσα, τοις βεβήλοις έχθροίς μου και άλάστορσιν.

Προσόμοια. Ήχος πλ. α'.
Χαίροις ασκητικών.

Χαίρε Παρθενομήτορ αγνή- δικαιότερα, ή του Αβελ υπάρχουσα- του Σήθ τε, ευσεβεστέρα-εύελπις μάλλον Ένώς- του Ενώχ δε πλέον ή ευάρεστος- το γένος ή σώσασα, υπέρ Νώε τον δίκαιον ή πιστότερα, Αβραάμ και υπήκοος, μάλλον πέλουσα, Ισαάκ και εις δρασιν, πλέον Θεού ή φθάσασα, Ισραήλ και νικήσασα, τον Ιωσήφ σαρκός κάλλει, ή πραότερα Μωσέως τε- Θεού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.


Χαίροις ανδρειότερα Σαμψών γενναιοτέρα Ιησού στρατηγήσαντος- Δαβίδ τε βασιλίς μάλλον και του σοφού Σολομών, σοφωτέρα όντως χρηματίζουσα-προφήτας ή απαντάς, Θεοπτία νικήσασα- και Αποστόλους, εν τω θείω κηρύγματι- και τους Μάρτυρας, εν τη βάσει της πίστεως-πάντων Όσιων τάγματα, εν πόνοις ασκήσεως, υπερτερούσα ή πάντων, Ιεραρχών μάλλον ένθεος- Θεού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Χαίροις των παλαιών γυναικών, δικαιότερα άσυγκρίτως ύπάρξασα- της Σάρρας ή πιστότερα- ωραιότερα Ραχήλ, της Ρεβέκκας μάλλον ή φιλότεκνος-της Λείας το γόνιμο, ή νικήσασα Πάναγνε- ωδικωτέρα, Μαριάμ χρηματίσασα- πλέον φρόνιμος, Άβιγαίας ή πέλουσα- Ίουδήθ ύπεράσασα, ανδρεία Δεβόρραν τε, μάλλον φιλόθεος Αννης, ή της Όλδάς θειοτέρα τε- Χριστού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Πόνους της ταπεινής μου ψυχής- και ανίατους άλγηδόνας του σώματος- Παρθένε ευλογημένη, προς χαρμονήν αληθή, και τελείαν ρώσιν μεταποίησον φωνήν εκ χειλέων μου, δεξαμενή Πανάμωμε και ευμενώς μου, έπιθείσα τοις τραύμασι, θεία φάρμακα, ταις άγρύπνοις πρεσβείαις σου- αϋγασον ευρωστίας μοι, το φέγγος Θεόνυμφε- συ γάρ ελπίς μου και σκέπη, και κραταιόν καταφύγιον και σου της ταχείας, επισκέψεως Μαρία άχραντε δέομαι.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.





Δεν υπάρχουν σχόλια: