Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ.



Πριν λίγο καιρό, χριστιανοί μου, γνώρισα έναν ευλαβέστατο έγγαμο ιερέα, τον πατέρα Χερουβείμ. Ο πατήρ Χερουβείμ ήταν φιλακόλουθος, ευλαβής, καλοσυνάτος, πράος, και με ταπεινό το φρόνημα. Συγχρόνως, ήτο και αφανής εργάτης, από το 1960 και εντεύθεν, της προφορικής ευχής, το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", επηρεασμένος, κυρίως, από το τότε κυκλοφορηθέν βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού».

Μετά, όμως, απ’ το 1968 και με τη μελέτη του βιβλίου «Γνόφος αγνωσίας», άρχισαν σιγά σιγά να τον καταλαμβάνουν κάποια πρωτόγνωρα γι’ αυτόν πνευματικά σκιρτήματα που τον γέμισαν από ουράνια ευτυχία. Ήσαν τα πρώτα θεϊκά ενεργήματα του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά του, χωρίς όμως να μπορεί να τα αξιοποιήσει έτι περισσότερον, και μάλιστα πνευματικά, λόγω ελλείψεως καταλλήλου απλανούς οδηγού. Δυστυχώς στο Άγιον Όρος δεν είχε μεταβεί, και έτσι δεν ήξερε πώς να μπορέσει περισσότερο πνευματικά να καλλιεργήσει την ευχή. Ο Θεός, όμως, τον αξίωσε να δεί δύο από τα παιδιά του οικονόμους της Θείας Χάριτος, δηλαδή λειτουργούς του Υψίστου.

Πριν από τρία περίπου χρόνια, ο πατήρ Χερουβείμ συλλειτουργούσε μαζί με τους δύο υιούς του, τον πατέρα Γεώργιο και τον πατέρα Ιωάννη, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, στις 8 Νοεμβρίου, στον ιερό ναό της ενορίας του.

Κατά την διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας και στην Μικρά Είσοδο, εντελώς απροσδόκητα εμφανίστηκε να προπορεύεται ένας αστραφτερός και ολόλαμπρος διάκονος κρατώντας με το δεξί του το χέρι ένα χρυσό θυμιατό και με το αριστερό ένα κερί που έβγαζε αντί για φλόγα, φως χιλίων κηρίων, χιλίων βάτ. Από όλο το εκκλησίασμα μόνο καμιά δεκαριά χριστιανοί έβλεπαν το εξαίσιο αυτό θέαμα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο κύριος Ιωάννης Παπαευθυμίου. Ο αστραφτερός αυτός διάκονος με την πάλλευκη στολή και τη συγχρόνως πιτσιλισμένη από αίματα εφαίνετο ότι συλλειτουργούσε μεν, με τους τρείς ιερείς, τον πατέρα με τους δυό γιούς, χωρίς όμως να κάνει εκφωνήσεις.

Την εμφάνιση αυτού του αγγέλου, εκτός από τον κύριο Παπαευθυμίου, την είδαν και μερικοί άλλοι χριστιανοί, όχι περισσότεροι από δέκα. Ο αστραφτερός αυτός διάκονος είχε πάντοτε το κεφάλι σκυμμένο και στο πρόσωπό του διεκρίνετο μεγάλος σεβασμός και δέος προς τα φρικτά τελούμενα της Θείας Λειτουργίας, της επί γης Θείας Λειτουργίας.
Στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα στάθηκε μπροστά στην Ωραία Πύλη με το ολοφώτεινο κερί πάντοτε στο χέρι του.
Στη Μεγάλη Είσοδο και πάλι μπροστά με το χρυσό θυμιατήρι, σαν τα δικά μας τα θυμιατά, αλλά χρυσό και το παράδοξο αυτό κερί στο άλλο του το χέρι.
Όταν ο πατήρ Χερουβείμ έφτασε στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και είπε «τα σα εκ των σών» ο ουράνιος αυτός διάκονος έσκυψε μέχρι το έδαφος. Δεν γονάτισε, απλώς διπλώθηκε στα δύο και σκέπασε το πρόσωπό του με το οράριο, το οποίον κρατούσε με τα δύο του δάκτυλα, έτσι το κρατούμε το οράριο από δώ, και το έβαλε μπροστά στα μάτια του.
Στο «Εξαιρέτως της Παναγίας» δε σηκώθηκε αλλά παρέμεινε σκυφτός μέχρι που τελείωσαν οι ιεροψάλτες τον υπέροχον αυτόν ύμνον, «Άξιον Εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον». Όταν σηκώθηκε, το πρόσωπό του ήταν τόσο φωτεινό και τόσο λαμπερό, που ο κύριος Παπαευθυμίου, ο Ιωάννης, όπως και οι άλλοι, όχι όλοι, μερικοί, όχι παραπάνω από δέκα, δεν μπορούσαν να το ατενίσουν, γι’ αυτό έκλεισαν τα μάτια τους, όλοι τους.

Όταν τα ξαναάνοιξαν, ο αστραφτερός αυτός διάκονος με τη χρυσή πάλλευκη στολή και την πιτσιλισμένη από αίματα είχε εξαφανιστεί.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, το μοίρασμα του αντιδώρου και τις πολλές ευχές που δέχτηκε ο πατήρ Χερουβείμ, τον πλησίασε ο κύριος Γιάννης μαζί με τους άλλους και τον ρώτησαν «ποιος ήταν ο ολόλαμπρος αυτός ουράνιος διάκονος;». Κατάλαβαν ότι ήταν ουράνιος γιατί ξαφνικά εμφανίστηκε και ξαφνικά εξαφανίστηκε. Στην αρχή, το αρνήθηκε ο καημένος και έλεγε ένα πλήθος από δικαιολογίες, τους έλεγε ότι ήταν φαντασία τους, ότι ήταν πλάνη τους, ότι κείνο, ότι ήταν αυτό, αλλά εκείνοι, όμως, επέμεναν διότι έδωσαν λεπτομέρειες από την εμφάνιση αυτού του ουρανίου διακόνου.

Οι μάρτυρες ήσαν αυτόπτες διότι πολλές φορές βρέθηκαν να τσιμπούν τον εαυτό τους εάν ονειρεύονται, ή εάν κοιμούνται, ή εάν πλανώνται, έτριβαν τα μάτια τους, και έτσι λοιπόν αυτή την πραγματικότητα αναγκάστηκε στο τέλος να την παραδεχθεί.
- Ναι, τους είπε, ήτανε … ο Άγιος Λαυρέντιος, διάκονος και μεγαλομάρτυρας της του Χριστού Εκκλησίας, τον οποίον τιμώ ιδιαιτέρως, διότι, πριν από είκοσι χρόνια, στη μνήμη του, είχα σωθεί από βέβαιο θάνατο, στις 10 Αυγούστου του 1982. Σας παρακαλώ και εντέλλομαι να κρατήσετε το στόμα σας κλειστό μέχρι που να πεθάνω.

Ακόμα και στους δύο υιούς μου τους ιερείς, που δεν αντελήφθησαν σήμερα τίποτα από την παρουσία του Αγίου Λαυρεντίου, και σ’ αυτούς δεν θα πείτε τίποτα.
Να όμως που ο πατήρ Χερουβείμ, κάτω από κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες, το ομολόγησε σε μένα τον ανάξιο, με πολλή ταπείνωση, συντριβή και δάκρυα, γιατί θεωρώντας τον εαυτόν του ελεεινό και τρισάθλιο, εν τούτοις καταξιώθηκε τοιαύτης τιμής από τον προστάτη του, τον Άγιο Λαυρέντιο.
Η ομολογία του πατρός Χερουβείμ εγένετο εξ αφορμής του βιβλίου «Εμπειρίες κατά τη Θεία Λειτουργία». Το διαβάσατε; Κρίμα, αν δεν το διαβάσατε. Έτσι δεν ξέρετε τι γίνεται στη Θεία Λειτουργία. Το εξαίσιο αυτό θαύμα και την ουράνια παρουσία με την διαβεβαίωσε και ο κύριος Παπαευθυμίου.
Περιμένοντας, βέβαια, την κοίμηση του πατρός Χερουβείμ και ο κύριος Παπαευθυμίου και οι άλλοι, περίπου δέκα, για να διαλαλήσουν τα θαυμάσια του Θεού, που γίνονται στη Θεία Λειτουργία και που έγιναν εκείνη την ημέρα και που γίνονται σε κάθε Θεία Λειτουργία.


Απομαγνητοφωνημένα κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας: κάθε χριστιανός πρέπει να σπείρει τον λόγο του Θεού.


Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας κήρυξε τον θείο λόγο, τονίζοντας:

«Σήμερα στην ευαγγελική περικοπή παρακολουθήσαμε την παραβολή του σπορέα, η οποία μας υπενθυμίζει ότι όλοι εμείς πρέπει να είμαστε επιμελείς ακροατές και εφαρμοστές του λόγου του Θεού. Ο άνθρωπος έρχεται σε αυτό τον κόσμο για να σπείρει καλό. Οι καρποί της ζωής μας εξαρτώνται από το τι είδους σπόρους ρίχνουμε γύρω μας. Ο Κύριος μας οδήγησε στην Εκκλησία για να ακούμε το λόγο του Θεού και να είμαστε συνεργοί του στη διάδοση του λόγο μέχρι τα πέρατα της οικουμένης, δηλ. να είμαστε σπορείς. Η ζωή μόνο τότε έχει αξία όταν φέρνει καρπούς. Ένας άκαρπος άνθρωπος δεν ακολουθεί τον προσδιορισμό του. Ένας χριστιανός, μέλος της Εκκλησίας του Χριστού, ο οποίος δεν σπέρνει το λόγο του Θεού, δεν ανταποκρίνεται στην κλίση του Κυρίου.

Ορισμένοι μοιάζουν με το πετρώδες έδαφος: ο σπόρος του λόγου του Θεού είναι σπαρμένος στις καρδιές τους, αλλά διότι δεν έχει ρίζα, δε φυτρώνει. Δεν είναι σπάνια οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως ορθόδοξοι, ακολουθούν φαινομενικά τα τυπικά, ενώ δεν έχουν ρίζες, δηλαδή δεν είναι στερεωμένοι καλά στην πίστη, και ο λόγος του Θεού παραμένει άγονος. Δέχονται το λόγο του Κυρίου, αλλά τα ζιζάνια των γήινων μεριμνών, θλίψεων και αναγκών δεν αφήνει να φυτρώσει αυτός ο λόγος μέσα τους. Είναι εκείνοι στους οποίους «εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν»(Λκ. 8.12).

Και μόνο εκείνοι, οι οποίοι μοιάζουν με το εύφορο έδαφος, καλλιεργούν μέσα τους το λόγο του Θεού, ο οποίος καρποφορεί πολλαπλασίως. Αντιλαμβάνονται το λόγο της ελεύσεώς τους σε αυτόν τον κόσμο και διατί ο Κύριος τους οδήγησε στην Εκκλησία. Αντιλαμβάνονται ότι κάθε μέρα της επίγειας ζωής, η οποία δόθηκε από τον Θεό, δεν πρέπει να βιωθεί άνευ ωφέλειας. Ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει μεγάλα έργα, να πετύχει κατορθώματα στο χώρο της ιεραποστολής, να γίνει ένας καλός σπορέας του λόγου του Θεού. Ο καθένας από μας μπορεί κατά δύναμιν και πρέπει να καλλιεργεί αυτά στο χωράφι του Θεού.

Ο Κύριος λέγει ότι «ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ολίγοι» (Λκ. 10.2). Γύρω από κάθε άνθρωπο ευρίσκεται αυτό το ακαλλιέργητο χωράφι. Αυτό το έδαφος ορισμένες φορές είναι καλό, ενίοτε πετρώδες, καμιά φορά φυτρώνουν ζιζάνια και τα πετεινά μπορούν ακόμα να έρθουν και να φάνε αυτά που είχαμε σπείρει…και όμως πρέπει να σπείρουμε το λόγο του Θεού και να γίνουμε καλό παράδειγμα για τους γύρω μας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Κύριος μας κάλεσε να σπείρουμε το σπόρο, ο οποίος θα φυτρώσει είτε ακόμα ευρισκόμαστε εν ζωή είτε μετά και θα φέρει ένα καλό καρπό».

Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: το Άγιο Όρος αποτελεί καρδιά του ορθόδοξου μοναχισμού


Την παραμονή της μνήμης του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά και την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Ιωσήφ Βόλοτσκ, στις 30 Οκτωβρίου 2010, ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας χοροστάτησε κατά την αγρυπνία στον Ιερό Ναό της Παναγίας Πάντων θλιβομένων η χαρά της Μόσχας.

Μετά το πέρας της ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος κ. Ιλαρίωνας απευθύνθηκε στους ενορίτες, συγχαίροντας αυτούς για τη μνήμη ενός μεγάλου αγίου της Ρωσικής Εκκλησίας Οσίου Ιωσήφ Βόλοτσκ. Επίσης ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ αναφέρθηκε στην επίσκεψή του ως επικεφαλής του ομίλου προσκυνητών στο Άγιο Όρος από 21 έως 29 Οκτωβρίου, η οποία πραγματοποιήθηκε με την ευλογία του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κυρίλλου. Τα μέλη της αντιπροσωπείας ήταν οι Αρχιεπίσκοποι Σέργκιεφ Ποσάντ Θεόγνωστος και Μπορίσπολ Αντώνιος, ο Επίσκοπος Μπριάνσκ και Σεφσκ Θεοφύλακτος, στελέχη του ΤΕΕΣ, κληρικοί και λαϊκοί του Πατριαρχείου Μόσχας.

Στα πλαίσια του προσκυνήματος η αντιπροσωπεία επισκέφθηκε αγιορειτικές Ιερές Μονές Αγίου Παντελεήμονος, Σταυρονικήτα, Ξενοφώντος, Φιλοθέου, Ιβήρων, Αγίου Παύλου, Μεγίστης Λαύρας, καθώς και Ιερές Σκήτες Αγίου Ανδρέα, Προφήτη Ηλεία και Αγίας Άννης.

«Ορισμένοι στη Δύση θεωρούν ότι ζούμε σε μια μεταχριστιανική εποχή, όταν η δόξα της Εκκλησίας ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Και όμως κατά την επίσκεψή μας ήμασταν ευτυχείς να καταστούμε κοινωνοί αυτού του ιδιαίτερου πνεύματος προσευχής, το οποίο αναπνέει το Άγιο Όρος, ήμασταν ευτυχείς να διαπιστώσουμε πως δυο περίπου χιλιάδες μοναχοί Έλληνες, Ρώσοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και εκπρόσωποι πολλών άλλων εθνικοτήτων ασκούνται εν προσευχή, νηστείες και αγρυπνίες, αγωνιζόμενοι στο μοναχικό πολίτευμα στο Άγιο Όρος. Το Άθως αποτελεί καρδιά του ορθόδοξου μοναχισμού, ακολουθεί τη γεμάτη αλλά ταυτόχρονα και κρυφή από τους ανθρώπους ζωή και τίποτε δε μπορεί να κλονίσει αυτή την υπερχιλιετή μοναχική παράδοση», ανέφερε ο κ. Ιλαρίωνας, καλώντας του πιστούς να μιμηθούν τους αγίους, οι οποίοι διέλαμψαν στο Αγιώνυμο Όρος του Άθωνα.

http://www.mospat.ru/


Πατριάρχης Βουλγαρίας Μάξιμος συμπλήρωσε το 96ο έτος της ηλικίας του.



Στις 29 Οκτωβρίου στην Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τραγιάν ο Αγιώτατος Πατριάρχης Βουλγαρίας Μάξιμος εόρτασε τα 96 γενέθλιά του. Την ημέρα αυτή της Λειτουργίας στο αρχαίο και ιστορικό χώρο της Μονής προέστη ο Μητροπολίτης Νευροκοπίου κ. Ναθαναήλ, συμπαραστατούμενος από Αρχιερείς της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η χειροτονία του Αρχιμανδρίτη Γεωργίου σε Επίσκοπο Μρανίτσης, βοηθό της Μητροπόλεως Σόφιας.

Στη Λειτουργία παρέστησαν τα μέλη της Κυβέρνησης της Βουλγαρίας, η Πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας Τσέτσκα Τάτσεβα, ο Ρώσος Πρέσβης στη χώρα αυτή κ. Γ. Ισάκωφ και άλλοι επίσημοι παράγοντες.

Μετά το πέρας της Θείας Μυσταγωγίας και της ευχαριστήριας δοξολογίας εκ μέρους της Ιεραρχίας, του ιερού κλήρου και λαϊκών τον Πατριάρχη Μάξιμο συνεχάρη ο Μητροπολίτης Ρούσενης Νεόφυτος.

Εκ μέρους του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κυρίλλου τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μάξιμο συνεχάρη ο επιτελών χρέη ταμία του Μετοχίου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Σόφια ιερομόναχος Ζωτικός Γκαέφσκυ.

Ρωσικό άγημα πεζοναυτών αποδίδει τιμές στη Μπουμπουλίνα στις 28/10/2010 στις Σπέτσες.



Το ρωσικό πολεμικό πλοίο YAMAL Ρώσοι Πεζοναύτες βρέθηκαν στο νησί των Σπετσών ανήμερα της εθνικής μας επετείου και συμμετείχαν μαζί με την μπάντα του πλοίου τους στον εορτασμό της επετείου. Το ρωσικό πλοίο YAMAL βρέθηκε στην Ελλάδα κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης για τον εορτασμό της επετείου της ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Κατά την διάρκεια της επιστροφής του έκανε μια στάση στις Σπέτσες και γιόρτασε μαζί με τους κατοίκους την 28η Οκτωβρίου.

O Όσιος πατήρ ημών Δαβίδ, ο εν Ευβοία ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται.



Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Μέγα εὕρατο, Εὔβοια κλέος, τὸν πανένδοξον, Δαβὶδ τὸν θεῖον, ὡς ἱερᾶς ἀρετῆς καταγώγιον, καὶ τοῦ Χριστοῦ ὀπαδὸν ἀληθέστατον, καὶ τῶν Ὁσίων ἁπάντων ἐφάμιλλον. Διὸ Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστὴρ λαμπρότατος ὤφθης ἐν κόσμῳ, καταυγάζων ἅπαντας τοὺς προσιόντας σοι πιστῶς, Δαβὶδ Πατέρων τὸ καύχημα, τῶν ἰαμάτων τοῖς θείοις χαρίσμασι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῆς Λοκρίδος θεῖος βλαστός· χαίροις τῆς Εὐβοίας, ὁ θερμότατος ἀρωγός· χαίροις ὁ πηγάζων, ἰάσεων τὰ ῥεῖθρα, Δαβὶδ θαυματοφόρε, τοῖς σοὶ προστρέχουσι.
synaxarion.gr

ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ.


Μνήμη τών Aγίων Αναργύρων, Κοσμά καί Δαμιανού.


Πάντοτε έχοντες Χριστόν, ενεργούντα εν υμίν, Άγιοι Ανάργυροι, θαυματουργείτε εν κόσμω ασθενούντας θεραπεύοντες, καί γάρ τό ιατρείον υμών, πηγή υπάρχει ανεξάντλητος, αντλουμένη δέ μάλλον υπερεκβλύζει, καί χεομένη περισσεύεται, καθ' εκάστην κενουμένη καί πληθυνομένη, πάσι χορηγούσα καί μή λειπομένη, καί οι αρυόμενοι κορέννυνται ιάματα, καί αύτη διαμένει άδαπάνητος. Τί ούν ημάς καλέσωμεν; θεράτοντας ιατρους ψυχών τε καί σωμάτων, ιατήρας παθών ανιάτων, δωρεάν ιωμένους άπαντας, ειληφότας χαρίσματα, παρά τού Σωτήρος Χριστού, τού παρέχοντος ημίν τό μέγα έλεος.



Ουρανόθεν θαθμάτων τήν δωρεάν, παραδόξως λαβόντες παρά Χριστού, πάντα θεραπεύετε, αενάως τά πάθη, εν υμίν γάρ ώφθη, η χάρις τού Πνεύματος, χορηγούσα θείων, ιάσεων δύναμιν, όθεν καί αφθάρτων, αγαθών ευπορίαν, τή πίστει εκτήσασθε, αναργύρω φρονήματι, θεοφόροι Ανάργυροι, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.



Ιαμάτων δοτήρες θαυματουργοί, καί θαυμάτων λαμπτήρες φωταγωγοί, πάσιν ανεδείχθητε, τή τού Πνεύματος χάριτι, τών γάρ παθών τήν φλογα, τή πίστει δροσίζοντες, τών Πιστών εν ταύτη, τό φρονημα θάλπετε, όθεν ιατρείον, τών ψυχών κεκτημένοι, τόν θείον ναόν υμών, εναυτώ καταφεύγομεν, θεοφοροι Ανάργυροι πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.





Επί του Όρους Ομιλία, στα Ρώσικα σε εμπόλεμη κατάσταση.

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΕΣ.



ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟ

ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ

ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Ολα γελούν σ` αυτό το σπίτη. Ρωτάω ποιος είν` αφεντικό, μου είπαν για κάποιο Σαμαρείτη.


ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

Χαρά στα μάτια που δακρύζουν για κάποιον άλλον που πονά

γιατί τα μάτια αυτά

θα δούνε του Παραδείσου τη χαρά. δις

------------------------

Χαρά στα χέρια όπου ντύνουν μικρά παιδιά και ορφανά

γιατί τα χέρια αυτά

θα γίνουν φτερά για να πετούν ψηλά. δις

----------------------------

Χαρά στο στόμα όπου λέγει λόγια παρήγορα γλυκά

γιατί το στόμα αυτό

θα ψάλλει με τους Αγγέλους ωσαννά, δις

---------------------------

Χαρά στο σπίτι που ανοίγει την πόρτα στον περαστικό


γιατί η πόρτα αυτή


ανοίγει στην Παναγιά και στο Χριστό

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συναντήθηκε με τους πέντε αστυνομικούς που δεν δέχθηκαν να παραλάβουν τη νέα κάρτα.

Η Εκκλησία είναι σύμφωνη με οποιαδήποτε κίνηση προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου, είπε ο Μακαριώτατος στη συνάντησή του με τους πέντε αστυνομικούς που δεν δέχτηκαν τη νέα τους ταυτότητα.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συναντήθηκε με τους πέντε αστυνομικούς που δεν δέχθηκαν να παραλάβουν τη νέου τύπου υπηρεσιακή τους ταυτότητα. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Μακαριωτάτου και, όπως τόνισε απευθυνόμενος στους πέντε αστυνομικούς,οποιαδήποτε κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου βρίσκει σύμφωνη την Εκκλησία.
Υπογράμμισε δε πως το θέμα τους θα εξετασθεί με τη δέουσα προσοχή στις προσεχείς συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.


ΜΕΤΕΩΡΑ.

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Ο Όσιος Χατζηανανίας.


undefined

Το βιβλίο «Ο Όσιος Χατζηανανίας - Ο κτήτορας της Ιεράς Μονής Εξακουστής Ιεράπετρας» αποτελεί νέα έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας (αριθ. έκδοσης 5). Συγγραφέας είναι ο Αντώνιος Εμμ. Στιβακτάκης, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, ο οποίος με μοναδική γλαφυρότητα καταγράφει τη ζωή και τη δράση του μακαριστού Γέροντα Χατζη-Ανανία, υποτακτικού του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη και κτήτορα της Ιεράς Μονής Παναγίας Εξακουστής Μαλλών Ιεράπετρας. Ιδιαίτερο μέρος του βιβλίου καταλαμβάνει η καταγραφή θαυμαστών γεγονότων της επίγειας πορείας του Γέροντα Χατζη-Ανανία, για τον οποίο η λαϊκή παράδοση έχει διασώσει πολλά θαυμαστά γεγονότα που μαρτυρούν το προορατικό χάρισμα και το χάρισμα ιαμάτων του Οσίου. Επίσης στο πόνημα του κ. Στιβακτάκη εμπεριέχονται πολλές μαρτυρίες θαυμαστών γεγονότων που σχετίζονται με τον Όσιο Χατζη-Ανανία. ποολλές από τις οποίες διέσωσε από διηγήσεις αυτοπτών και αυτοκόων μαρτύρων ο Αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης, ο οποίος έχει συντάξει και τη σχετική ακολουθία του Οσίου. Το βιβλίο πλαισιώνεται από ανέκδοτες φωτογραφίες μεγάλης ιστορικής σημασίας και με ειδικό κεφάλαιο με τις βιβλιογραφικές αναφορές στο Γέροντα Χατζη-Ανανία.

Έκαψαν Εκκλησία στα Άνω Πατήσια












Ένα τραγικό γεγονός συνέβη χθες τα ξημερώματα 28 Οκτωβρίου 2010, όπου άγνωστοι έκαψαν και βεβήλωσαν εκκλησία.

Συγκεκριμένα ιερόσυλοι αφού πρώτα προκάλεσαν ζημιές, στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στο ιστορικό ναϊδριο του Αγίου Γεωργίου στο Άλσος Προμπόνα στα Άνω Πατήσια.

http://aggeopromp.blogspot.com

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ π.ΑΒΡΑΑΜ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΛΛΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ FM ΣΤΙΣ 15-10-2010 ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ

Κονίτσης Ανδρέας «Με ιερή αγανάκτηση λέω μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!»


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, έκανε τις ακόλουθες Δηλώσεις: «Με ιερή αγανάκτηση υψώνω φωνή διαμαρτυρίας και λέω μια και μόνη λέξη, που χαρακτηρίζει τα τελευταία δραματικά και απαράδεκτα γεγονότα στον χώρο της Ελληνικής Αστυνομίας :

Ν Τ Ρ Ο Π Η !

Και εξηγούμαι: Τις ημέρες αυτές έγινε η απόταξη από το τιμημένο Σώμα της ΕΛ.ΑΣ. γενναίου και ικανού αστυνομικού, με πολλές τιμητικές διακρίσεις.

Παράλληλα έχει κινηθή η διαδικασία αποτάξεως και για δύο άλλους αστυνομικούς στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ο λόγος; Ο λόγος είναι, ότι οι εν λόγω αστυνομικοί αρνήθηκαν να πάρουν την «κάρτα του πολίτη» για λόγους συνειδήσεως.

Άριστα έπραξαν τα γενναία αυτά Ελληνόπουλα. Από την ακριτική μου Επαρχία τα συγχαίρω εγκαρδίως και τα ασπάζομαι πατρικώς, γιατί έγιναν διδάσκαλοι και παράδειγμα για όλους μας.

Σε καιρούς, κατά τους οποίους κάποιοι.... νεαροί αρνούνται να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία για λόγους, δήθεν, «συνειδήσεως» · και τους «μάρτυρες του Ιεχωβά» η Πολιτεία τους έχει στα «ώπα - ώπα» και τους βάζει να υπηρετούν, χωρίς στρατιωτική ενδυμασία, σε διάφορες υπηρεσίες απ’ όπου μπορούν, εύκολα και άνετα, να ασκούν την προπαγάνδα και τον προσηλυτισμό τους, είναι αδιανόητο να διώκωνται Ελληνόπουλα και Χριστιανόπουλα, επειδή θέλουν να τιμούν τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτόν τον διωγμό μόνο η λέξη

Ν Τ Ρ Ο Π Η !

μπορεί να τον χαρακτηρίση. Όταν ο πρωθυπουργός της Χώρας ονομάζει την Ελλάδα «διεφθαρμένη», κι’ όταν ακούμε συνεχώς για «μίζες» και «λαδώματα», για σπατάλες και για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, όταν γίνεται συνεχής πολεμική κατά των χριστιανικών αρχών, της Εκκλησίας, και της Ιστορίας, είναι αιτία χαράς μεγάλης και αισιοδοξίας για την πορεία του Έθνους, η στάση των γενναίων αυτών αστυνομικών. Δόξα τω Θεώ !

Γενναία Ελληνόπουλα ! Μη φοβάστε ! Ψηλά οι καρδιές. Ο Χριστός και η Ελλάδα πάντοτε νικούν, όπως μας το θύμησε η μεγάλη Επέτειος του θρυλικού «ΟΧΙ».

Είμαστε στο πλευρό σας. Νάχετε πάντα κατά νουν τον θεόπνευστο λόγο : «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος και εξήγαγες υμάς εις αναψυχήν (Ψαλμ. ξε 12). Η Ορθόδοξη Ελλάδα σας θαυμάζει και σας καμαρώνει. Ο Χριστός μαζί σας ».

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΙΨΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ.


Ο όσιος Άβράμιος γεννήθηκε στην περιοχή της Εδέσσης της Μεσοποταμίας, κατά τα τέλη του 3ου αιώνα. Οί ευγενείς και ευλαβείς γονείς του δεν είχαν άλλο γιο, κι ενώ σέβονταν τη διάπυρη ευσέβεια του τον ένύμφευσαν παρά τη θέληση του. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας εορτής ο Αβράμιος καθόταν μόνος με την καρδία συντετριμμένη. Έστειλε τότε ο Νυμφίος Χριστός ακτίνα γλυκύτατη άχτιστου χάριτος και φώτισε την καρδία του.

Ό νεαρός Άβράμιος παρευθύς εγκατέλειψε σύζυγο, γονείς και τα αγαθά του κόσμου τούτου και αποσύρθηκε σ’ ένα απομονωμένο κελλί, όπου έμεινε επί επτά ήμερες προσευχόμένος, δίχως να φάει και να πιει. Οί γονείς του αναγνώρισαν τότε ότι ο Θεός τον εξέλεξε για την άγαθή μερίδα, για να φωτισθεί άπό την οίκονομίαν τον μυστηρίου του Χρίστου (Έφεσ. 3, 9), και τον άφησαν να συνεχίσει τις θείες αναβάσεις του, μόνον μόνω τω Θεώ, έγκλειστο σ’ ένα μικρό κελλί, στο οποΤο άνοιξαν στενή θυρίδα για να του δίνουν άπό καιρού εις καιρόν λίγο ψωμί και νερό, Ίσα ίσα για τις ανάγκες της φύσεως. Ό Άβράμιος άνθησε εν κρυπτό επί πενήντα χρόνια, φωτίζοντας τους τριγύρω του με την ακτινοβολία της αρετής του και στηρίζοντας τον κόσμο με την προσευχή του.

Ή κωμόπολις Βέθ-Κιδυνά στα περίχωρα της Εδέσσης, κατοικείτο ακόμα τότε άπό ασεβείς ειδωλολάτρες και όλες οί προσπάθειες του τοπικού επισκόπου να τους κατηχήσει είχαν αποδειχθεί άκαρπες. Φωτισμένος από το “Αγιο Πνεύμα, ο επίσκοπος πήγε στον Άβράμιο συνοδευόμενος άπο τον κλήρο και του ζήτησε να δεχθεί την ίερωσύνη και να έλθει να κηρύξει τον λόγο του Ευαγγελίου στην περιοχή. Μετά άπο πολλές ικεσίες και άλλες τόσες απειλές, για να μην υποπέσει στο αμάρτημα της παρακοής, ο όσιος δέχθηκε, με δάκρυα στα μάτια, να εγκαταλείψει το έρημητήριό του και να αναλάβει το καθήκον αυτό.

Έπί τρία και πλέον έτη ύπέμενε τα κτυπήματα, τϊς ύβρεις και την καταφρόνηση εκ μέρους των σκληρόκαρδων κατοίκων δίχως να εγκαταλείψει τις προσπάθειες του και τις προσευχές του για τη σωτηρία τους, και κατόρθωσε τέλος να φέρει στην ορθόδοξη πίστη περισσότερους από χίλιους κατοίκους, οί όποιοι έλαβαν το άγιο βάπτισμα. Έπί ένα έτος έσπειρε τον Ευαγγελικό σπόρο μεταξύ του ποιμνίου του ώστε να φέρει πλείονα καρπό, και κατόπιν, φλεγόμενος πάντα άπό τον πόθο της ησυχίας, αποσύρθηκε κρυφά άπό τη δόξα και τις μέριμνες του κόσμου τούτου. Επέστρεψε στο κελλί του, οπού υπέστη αμείλικτο πόλεμο και επιθέσεις των δαιμόνων και χάρις στη δύναμη του Θεού, τους κατατρόπωσε.

Επειδή ο κατά σάρκα άδελφός του Άβραμίου είχε πεθάνει αφήνοντας μόνη στον κόσμο την επτάχρονη κόρη του Μαρία, ο Άβράμιος την πήρε κοντά του, την έβαλε σ’ ένα μικρό κελλί κοντά στο δικό του και την άφησε ν’ ανθήσει ως άνθος της έρημου διά της εν προσευχή συνομιλίας της με τον Θεό, δίνοντας της τις αναγκαίες νουθεσίες από μια μικρή θυρίδα πού έβλεπε στο κελλί του. Ή νεαρά κόρη έφθασε έτσι την ηλικία των είκοσι ετών και πρόκοπτε στα θεάρεστα έργα. Μία ήμερα όμως, υπέπεσε στην αμαρτία με εναν ακόλαστο μοναχό πού ερχόταν συχνά και επισκεπτόταν τον όσιο.

Και αντί να ίκετεύσει Εκείνον ο οποίος ένανθρώπησε για τη σωτηρία των αμαρτωλών, η Μαρία υπέπεσε στο εισέτι φρικτότερο αμάρτημα της απελπισίας. Ό διάβολος την έπεισε ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε ποτέ να ελεήσει εκείνη πού κατασπίλωσε την παρθενία της και το αγγελικό Σχήμα. Άλλόφρων η Μαρία πήγε στη γειτονική πόλη και παραδόθηκε στην πορνεία.

Έπί δύο και πλέον ετη, καθημερινώς κυλούσε και πιο βαθιά στη βορβορώδη άβυσσο της αμαρτίας, ενώ ο Αβράμιος ανέπεμπε συνεχώς προσευχές προς τον Κύριο για να του αποκαλύψει πού είχε πάει η άνηψιά του. Από κάποιον ταξιδιώτη έμαθε πού κατέληξε η Μαρία καί, προκρίνοντας τη σωτηρία των ψυχών από την ησυχία, το Σχήμα, την άσκηση και ακόμη και άπό τις προσευχές του, φόρεσε ένδυμα στρατιωτικό, μάζεψε τα λίγα χρήματα πού είχε και μετέβη στο εργαστήριο της ακολασίας όπου η Μαρία ασκούσε το μιαρό της επάγγελμα, ύποκρινόμένος ότι επιθυμούσε και εκείνος να απολαύσει τα κάλλη της. Παρήγγειλε δείπνο πολυτελές και για πρώτη φορά μετά πενήντα χρόνια έφαγε κρέας και ήπιε κρασί- κατόπιν αποσύρθηκε στα ιδιαίτερα με τη νεαρή κόρη.

Άφού έκλεισε τη θύρα και βεβαιώθηκε ότι δεν μπορούσε να του ξεφύγει, ο Άβράμιος αποκάλυψε στην άνηψιά του ποιος ήταν, ενώ εκείνη είχε παραλύσει άπό την κατάπληξη και την καταισχύνη, δεν τολμούσε να τον κοιτάξει και είχε τα μάτια της καρφωμένα στο πάτωμα. Ό όσιος της μίλησε με πραότητα, χωρίς διόλου να την ψέξει. Με δάκρυα στα μάτια της υπενθύμισε την αγαλλίαση της ασκητικής βιοτής και της παρθενίας, την έπεισε ότι άπειρο είναι το έλεος του Θεού και υπερβαίνον πάν αμάρτημα, ότι η μόνη ασυγχώρητη αμαρτία είναι ακριβώς η απελπισία. Για να την ενθαρρύνει, πρόσθεσε: «”Ελα, τέκνον, ας επιστρέψουμε στα κελλιά μας. Επάνω μου παίρνω την ανομία σου και εγώ θα απολογηθώ γι’ αυτήν ενώπιον του Χρίστου την ημέρα της φοβέρας Κρίσεως. Έσύ, έλα απλώς στο κελλί σου, ξαναγύρισε στην άσκηση σου και την προσευχή και στάσου έκ νέου ενώπιον του πανοικτίρμονος Θεού».

Γλυκά δάκρυα συντριβής κύλησαν στο πρόσωπο της Μαρίας όταν άκουσε τα λόγια αυτά, και δέχθηκε να φύγει μαζί του άπό το πανδοχείο της αμαρτίας και να εγκαταλείψει τον ακόλαστο βίο. Ξανακλείσθηκε στο στενό κελλί της με τόσο ζήλο και με τόσα δάκρυα, ώστε δεν άργησε όχι μόνον να λάβει άπό τον Θεό συγχώρηση των αμαρτιών, άλλά και το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Αφού διήνυσε θεάρεστο βίο, ο όσιος Αβράμιος εκοιμήθη εν ειρήνη το 366, και πέντε χρόνια αργότερα ανεπαύθη και η ανηψιά του.


Πάτερ θεόφροv Αβράμιε, τού Αβραάμ μιμητής, χρηματίσας εv πνευματι, μετανάστης γέγονας, τής πατρίδος μακάριε, σαρκός Ορέξεις απαρvησάμενος, καί εv οικίσκω σμικρώ τό σώμά σου, κλείσας μακάριε, τόν νούν ανεπτέρωσας, πρός ουρανόν, ένθα τό πολίτευμα, σαφώς εκέκτησο.

Όσιε Πάτερ Αβράμιε, αβραμιαίαν ψυχήv, φερωνύμως κτησάμεvος, πειρασμούς υπήνεγκας, θεία πίστει ρωννύμενος, καί δι' αγάπης Θεώ εvούμενος, επαγγελίας τήν γήν κεκλήρωσαι, ωραϊζόμεvος, αρετών λαμπρότησιν, όθεν τήν σήv, μνήμην ευφραιvόμεvοι, πανηγυρίζομεν.

Όσιε Πάτερ Αβράμιε, τήν ταίς απάταις δεινώς, υπαχθείσαν τού όφεως, καί κατολισθήσασαν, απωλείας πρός βάραθρον, δι' επιvοίας θείας ανείλκυσας, καί σωζομένην Θεώ παρέστησας, ής την μετάνοιαν, πάντες κατεπλάγησαν, οι ευσεβώς, κυριον δοξάζοντες, τόν υπεράγαθον.


Τή αυτή ημέρα, Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Αβραμίου, καί Μαρίας τής ανεψιάς αυτού.

Στίχοι

· Σαρκός νεκρώσας Αβράμιε πάν μέλος,

· Θανών συvοικείς τοίς ασάρκοις Αγγέλοις.

· Αφείσα σαρκός τούς εραστάς Μαρία,

· Ψυχών εραστή μυστικώς περιπλέκη.

Ο γνωστός-άγνωστος Αγγελος Ακοτάντος σύντοµα στο Μουσείο Μπενάκη Ο άλλος Ελ Γκρέκο.


Είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που τολµά να υπογράψει τα έργα του στη βενετοκρατούµενη Κρήτη. Είναι ο µοναδικός ζωγράφος του οποίου έχει σωθεί η διαθήκη. Είναι ο δηµιουργός που έκρυψε «αινίγµατα» στις θρησκευτικές εικόνες. Είναι εκείνος που καθιέρωσε νέα θέµατα και τύπους σε βαθµό που να αναδειχθεί σε «ευαγγέλιο» για τις επόµενες γενιές. Είναι ο Δοµήνικος Θεοτοκόπουλος του 15ου αιώνα. Ο Αγγελος Ακοτάντος, ένας γνωστός-άγνωστος – ακόµη και στους ειδικούς – ζωγράφος εικόνων, που για πρώτη φορά αποκαλύπτεται η δουλειά, αλλά και η προσωπικότητά του µέσα από έκθεση που προγραµµατίζεται να φιλοξενηθεί στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη.

Ποιος ήταν τελικά ο Αγγελος Ακοτάντος, κάτω από τα έργα του οποίου υπάρχει η υπογραφή «Χειρ Αγγέλου», µόνο δηλαδή το µικρό του όνοµα; «Ενας ευυπόληπτος αστός που κατέχει ένα σηµαντικό ισόβιο αξίωµα, του Πρωτοψάλτη του Χάνδακα. Ενας ζωγράφος και όχι ένας τεχνίτης. Ενας εγγράµµατος που γράφει τη διαθήκη του µόνος του και ο οποίος διαθέτει πλούσια βιβλιοθήκη και από την πώλησή της µετά το θάνατό του, θα προικίζονταν άπορα κορίτσια.

Ο ένας αδελφός του είναι ζωγράφος και ο άλλος σχολάρχης. Νιόπαντρος που γύρω στα 25 περιµένει το πρώτο του παιδί. Μία από τις ηγετικές φυσιογνωµίες στην Κρήτη της εποχής του, µε ένα µεγάλο εργαστήριο, αν αναλογιστεί κάποιος πως πάνω από 15 εικόνες έχουν την υπογραφή και άλλες 10 του αποδίδονται, ενώ τον ακολουθούν κατά γράµµα όλοι οι σηµαντικοί ζωγράφοι που θα ακολουθήσουν», εξηγεί στα «ΝΕΑ» η καθηγήτρια Βυζαντινής Τέχνης στο Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας και επιµελήτρια της έκθεσης Μαρία Βασιλάκη.

«Είναι τελικά εκείνος που προετοιµάζει τον αναγεννησιακό ζωγράφο», συνεχίζει. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος πως από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα αναφέρονται στις πηγές µόνο 77 ονόµατα ζωγράφων – δεδοµένου πως ο βυζαντινός καλλιτέχνης είναι ανώνυµος και ιερέας ή µοναχός, ενώ µόνο στην περιοχή του Χάνδακα τον 15ο αιώνα αναφέρονται περισσότεροι από 100 ζωγράφοι, οι οποίοι είναι επαγγελµατίες καλλιτέχνες και στην πλειονότητά τους αστοί – για να καταλάβει πως αλλάζει το τοπίο. Εικόνα που θα αναδειχθεί µέσα από τα συνολικά 53 έργα της έκθεσης, εκ των οποίων 35 του Αγγέλου, που ταξιδεύουν για την Αθήνα από την Αγγλία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερµανία, την Ιταλία και την Τουρκία.

Κλειδί για να µάθουµε όλα αυτά τα στοιχεία για τον Αγγελο Ακοτάντο – δεν ξέρουµε πότε ακριβώς γεννήθηκε – αποτελεί η χειρόγραφη διαθήκη του που κατέχει κεντρική θέση στην έκθεση και η οποία σώθηκε στα αρχεία της Βενετίας και χρονολογείται το 1436 (µελετήθηκε από τον Μ. Μανούσακα). Εκείνο που δεν έχουµε όµως καταφέρει να µάθουµε είναι η αξία των έργων του. «Ενώ έχουµε την εκπληκτική τύχη να βρούµε τη διαθήκη του, την οποία έγραψε ενόψει ενός ταξιδιού του στην Κωνσταντινούπολη και αγνοούµε αν πραγµατοποιήθηκε τελικά, δεν έχει σωθεί ούτε ένα συµβόλαιο παραγγελίας ώστε να γνωρίζουµε σε τι τιµές πωλούσε τα έργα του», εξηγεί η κ. Βασιλάκη.

Ισως τα συγκεκριµένα συµβόλαια να χάθηκαν όταν ναυάγησε το ένα από τα τέσσερα πλοία που µετέφεραν τα αρχεία των Βενετών από την Κρήτη στη Γαληνοτάτη. Ισως όµως και να καταστράφηκαν από τις πληµµύρες που έπλητταν τα υπόγεια του Αγίου Μάρκου, όπου και φυλάσσονταν αρχικά.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ. ΠΑΤΗΡ ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΝΑΙΤΗΣ.


ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2010.
ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΠΟΥ ΕΤΕΛΕΣΕ Ο Π. ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΝΑΙΤΗΣ.


Απο την κατανυκτική ἱερά ἀγρυπνία,
στόν ῾Ιερό Ναό ῾Αγίου Δημητρίου,
τήν ὁποία ετελέσε
ὁ Πανοσιολογιώτατος ᾿Αρχιμανδρίτης π. Παῦλος,
ἀπό τήν ῾Ιερά Μονή ῾Αγίας Αἰκατερίνης
τοῦ Θεοβαδίστου ῎Ορους Σινᾶ.
῎Ορθρος – Θεία Λειτουργία.

ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2010


Ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Παύλου, Σιναίτου στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου.


Ομιλία μέ θέμα· «Στά ἴχνη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ».
Ομιλητής· Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Παῦλος.

ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2010

27-10-2010.

Ο πειρασμός του οσίου Έρασμου και πως μπορεί να επενδυθεί το χρήμα για την ωφέλεια της ψυχής μας:




Η ΚΑΛΗ διαχείριση του πλούτου είναι θεία επιταγή. Γιατί ο πλούτος «δόξα Θεού εστίν».

Δεν κάνουν όμως όλοι οι άνθρωποι θεάρεστη χρήση των δώρων του Θεού.

Πολλοί καταστράφηκαν εξαιτίας του πλούτου: «Εδόθησαν εις πτώμα χάριν χρυσίου».

Με δυο κυρίως τρόπους μπορεί να επενδυθεί το χρήμα για την ωφέλεια της ψυχής μας: ή με την ελεημοσύνη ή με την ανέγερση και τον ευπρεπισμό ιερών ναών και καθιδρυμάτων.


Ο όσιος Έρασμος διάλεξε το δεύτερο τρόπο. Ενώ ήταν πλούσιος και ένδοξος στον κόσμο, όταν άκουσε τον άγιο Χρυσόστομο να προσεύχεται στη θεία Λειτουργία του για «τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου» του Κυρίου, διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του για το στολισμό και την ευπρέπιση του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου των Σπηλαίων. Έπειτα έγινε κι ο ίδιος μοναχός εκεί, κι άρχισε να στολίζει τον εαυτό του με τις αρετές, σαν ναό του Αγίου Πνεύματος και ζωντανή εικόνα του Θεού.


Ο ψυχοκτόνος διάβολος όμως έστησε μιαν ολέθρια παγίδα στο δούλο του Θεού. Όταν πια όλο το χρυσάφι του είχε χρησιμοποιηθεί για την εκκλησία της Παναγίας, ο μακάριος Έρασμος σκέφτηκε ότι μάταια το ξόδεψε γι' αυτό το σκοπό. «Αλίμονό μου!», συλλογιζόταν. «Κανένα μισθό δεν θα λάβω. Χαμένα πήγαν τα χρήματα μου. Έπρεπε να τα μοιράσω στους φτωχούς».


Ο όσιος δεν κατάλαβε πως οι λογισμοί αυτοί ήταν πειρασμικοί. Έπεσε σε αθυμία και απόγνωση. Ούτε οι προσπάθειες του ηγουμένου ούτε η συμπαράσταση και οι συμβουλές των αδελφών στάθηκαν ικανές να τον βοηθήσουν και να τον παρηγορήσουν. Άρχισε να ζει απρόσεκτα και αταίριαστα για μοναχό. Σπαταλούσε το χρόνο της ζωής του άσκοπα, χωρίς πνευματικό αγώνα, χωρίς προσευχή, χωρίς υπακοή, βυθισμένος στην ψυχόλεθρη ακηδία και την αμέλεια.


Όταν είδαν οι πατέρες ότι τα λόγια τους όχι μόνο δεν τον ωφελούσαν, αλλά τον εξερέθιζαν κιόλας, σταμάτησαν πια να του μιλούν και ρίχτηκαν στην προσευχή.
Ο φιλάνθρωπος Κύριος δεν άφησε να πάνε χαμένοι οι προηγούμενοι κόποι και οι αρετές του δούλου Του. Παραχώρησε λοιπόν να τον βρει μια βαριά αρρώστια.

Ο όσιος έφτασε στα πρόθυρα του θανάτου. Για επτά μέρες ήταν αναίσθητος, μη μπορώντας να πάρει τροφή ή να επικοινωνήσει με κανένα.


Την όγδοη μέρα ο ηγούμενος κάλεσε όλη την αδελφότητα γύρω στην κλίνη του. Βλέποντας οι πατέρες πως δεν έβγαινε η ψυχή του, στέναζαν κι έλεγαν:
- Συμφορά στον αδελφό! Πέρασε τη ζωή του με αμέλεια και ραθυμία. Και τώρα η ψυχή του βασανίζεται και δεν μπορεί να βγει από το σώμα.


Εκείνη τη στιγμή όμως — ω των θαυμάσιων Σου, Χριστέ! — ο ετοιμοθάνατος Έρασμος συνήλθε, ανασηκώθηκε και κάθισε στο κρεβάτι.
— Αδελφοί και πατέρες! είπε δυνατά, σαν να μην ήταν άρρωστος. Αλήθεια λέτε! Είμαι αμαρτωλός κι έζησα ράθυμα. Ο θάνατος με βρήκε αμετανόητο. Ενώ όμως ο διάβολος με χαρά περίμενε το τέλος μου, παρουσιάστηκαν οι όσιοι πατέρες μας Αντώνιος και Θεοδόσιος και μου είπαν: «Αδελφέ, προσευχηθήκαμε για σένα στον Κύριο. Κι Εκείνος, σαν πολυεύσπλαχνος, σου χάρισε καιρό μετανοίας». Μετά είδα και την Κυρία Θεοτόκο. «Έρασμε!», μου είπε. «Επειδή στόλισες την εκκλησία μου και την πλούτισες με ωραίες εικόνες και πολύτιμα σκεύη, μεσολάβησα για σένα στον Υιό μου. Θα σε αμείψω για την πράξη σου. Γιατί τους φτωχούς πάντοτε τους έχετε κοντά σας και πάντοτε μπορείτε να τους βοηθήσετε. Η εκκλησία μου όμως, μια φορά γίνεται και εξωραΐζεται. Σήκω τώρα, μετανόησε βαθιά για τις αμαρτίες σου και λάβε έπειτα το μεγάλο αγγελικό σχήμα. Σε τρεις ημέρες θα σε πάρω κοντά μου, επειδή αγάπησες την ευπρέπεια του οίκου μου».


Μόλις διηγήθηκε το όραμα του ο μακάριος Έρασμος, άρχισε με κλάματα και συντριβή να εξομολογείται τις αμαρτίες του χωρίς ντροπή μπροστά σ' ολόκληρη την αδελφότητα. Μετά σηκώθηκε και πήγε στην εκκλησία.


Εκεί ο ηγούμενος τον έκειρε αμέσως, δίνοντάς του το μεγάλο αγγελικό σχήμα.

Τέλος, ο όσιος απομονώθηκε και ρίχτηκε στην προσευχή.
Την τρίτη μέρα, κατά τη διαβεβαίωση της Κυρίας Θεοτόκου, αναχώρησε ειρηνικά για τον ουρανό.

ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ.

ΜΟΝΑΧΗ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΙΤΣΟΥ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΛΑΜΠΗ ΤΟΥ ΑΟΜΜΑΤΟΥ


Η κατά κόσμον Ελένη ζούσε στην Αθήνα και την καθοδήγηση της ψυχής της την είχε εμπιστευτεί στον Γέροντα Μιχαήλ Λαμπή τον αόμματο.

Μαζί με την αχώριστη φίλη της και ύστερον μοναχή Θεοφίλη διέμεναν στον επί της οδού Φλέμινγκ 45 στον Βύρωνα σπιτάκι και αυτό για να είναι κοντά και να εκκλησιάζονται τακτικά στον ιερό μετόχιο των Παμμε­γίστων Ταξιαρχών στον Βύρωνα το όποιο από το 1937 μέχρι προ τίνος ανήκε στην αδελφότητα Θεοφιλαίων του Αγίου Όρους. Εκεί εκκλησιάζονται όπως και 5 ακόμη μοναχές πού παρέμεναν σε πλησιόχωρα προς το μετόχι διαμερίσματα και είχαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν τα πνευματικά αγαθά, των αγίων μυστηρίων και των θείων κηρυγμάτων από εκλεκτούς Αγιορείτες πατέρες.

Μαζί με την φίλη της για να εξοικονομούν το προς το ζην ήργάζοντο στον κέντρο τής πόλεως των Αθηνών και μάλιστα στην κατοικία ενός πλουσίου αλλά εκλεκτού και φιλάνθρωπου κυρίου, ονόματι Σταματελάτου. Όταν τελείωναν την εργασία τους ως οικονόμοι, στον 'ίδιο κατώι πού παρασκεύαζαν το φαγητό τής οικογενείας, προετοίμαζαν με την άδειά τους και το φαγητό για πάμπολλους πατέρες Αγιορείτες και μη τούς οποίους και πλουσιοπάροχα φιλοξενούσαν, όπως τον ιερομόναχο Γαβριήλ Λαμπή Άγιαννανίτη αδελφό κατά σάρκα τού Γέροντος Μιχαήλ του αόμματου.

Το φιλάνθρωπο ζεύγος Σταματελάτου δεν είχε τέκνα. Άντ' αυτών είχαν υιοθετήσει τρόπον τινά τις δύο κοπέλες και επειδή αυτές ήταν ειλικρινείς και φιλότιμες δεν τους χαλούσαν κανένα χατίρι.

Έτσι όταν κάποτε έγινε λόγος για την περιουσία του ζεύγους και το πώς θα διετίθετο αυτή μετά το θάνατο τους ή Ελένη τούς πρότεινε θαρρετά: «Αν μού τα εμπιστευτείτε, θα κτίσω μοναστήρια για να μνημονεύεται το όνομά σας εις αιώνας αιώνων».

Έτσι και έπραξε ό αείμνηστος Σταματελάτος. Με τα χρήματά του ανεγέρθη «ενός μια νυκτί» ή Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου στην τοποθεσία Πέτα έξω από το χωριό Κουβαρας Αττικής όπου και έκάρησαν μοναχές οι 2 φίλες και αργότερα ή Μονή των Αγίων Θεοδώρων στην Πάρο στην οποία εγκατεβίωνε και ονομαστός Γέροντας Μάρκος Χανιώτης ό όποιος ήταν και πνευματικός της Ελένης και κατόπιν Ευθυμίας μοναχής.

Σαν μοναχή ή Ευθυμία ήταν πολύ ελεήμων. Κανείς δεν την επισκέφτηκε χωρίς να αναπαυθεί και να οικοδομηθεί πνευματικά. Ήταν απλή στους τρόπους της και πολύ προσηνής έτσι ώστε να την αισθάνονται όλοι και ιδίως οι νέοι σαν μάνα. Αγαπούσε πολύ την προσευχή και την μόνωση. Στην δίαιτά της ήταν λιτότατη. Όλη την εβδομάδα είχε δίαιτα άνέλαιο και σχεδόν πάντα ξηροφαγία και μόνο το Σαββατοκύριακο κατέλυε λάδι και αυτό το τυπικό το βαστούσε όλο το χρόνο.

Τις πληροφορίες μας έδωσε ό Γέρων Χερουβείμ (Αποστόλου) Άγιαννανίτης, Δίκαιος τής Σκήτεως τής Αγίας Αννης ό όποιος οφείλει πολλά στην μακαριστή, καθόσον εκείνη τον σύστησε στον Γέροντά του Όσιο Άνθιμο Άγιαννανίτη (+ 1998) για να τον έντάξη στην συνοδεία του στον Αγιον Όρος.


ΒΙΒΛ. ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΞΙΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ.

ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ .

ΑΘΗΝΑ 2005.